آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,473 |
| تعداد مقالات | 35,286 |
| تعداد مشاهده مقاله | 14,156,100 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,351,455 |
تفسیر ابن رشد از عقلانیّت ارسطویی و نسبت آن با دین | ||
| نقد و نظر | ||
| دوره 27، شماره 106، تیر 1401، صفحه 196-223 اصل مقاله (529.11 K) | ||
| نوع مقاله: علمی ـ پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jpt.2022.63550.1931 | ||
| نویسنده | ||
| رحمان احترامی* | ||
| دکترای تخصصی فلسفۀ اسلامی،تهران، ایران | ||
| تاریخ دریافت: 15 اسفند 1400، تاریخ بازنگری: 17 فروردین 1401، تاریخ پذیرش: 20 فروردین 1401 | ||
| چکیده | ||
| ابن رشد فیلسوف بزرگ مغربِ دنیای اسلام است و ارسطو را مصداق تامّ نوع انسانی در عقلانیت می‌داند. وی رسالت خود را در تبیین و تفسیر ارسطو به ارسطو در دنیای اسلام می‌داند. به نظر وی، عدم فهم دقیق ارسطو در بین متفکران اسلامی مشکلات زیادی را بوجود آورده است. او با تبیین ابعاد مختلف عقلانیت مستقل ارسطویی، سعی کرده است بر تمایز هویتی یقین عقلانی و علمی و اقناع ناشی از آموزه‌های دینی تأکید کند. وی یقین عقلی را محصول فرایند تکاملی ادراک انسانی نسبت به محسوسات و طبیعت کلی و عقلی موجودات می‌داند و بر استقلال و انحصاری‌بودن آن در راه نیل به حقیقت پافشاری می‌کند. به نظر ابن رشد دین، هویت عمل‌گرایانه دارد و ابداً ادعای حقیقت‌نمایی و راه رسیدن به حقیقت را ندارد و هدفی جز کسب فضائل اخلاقی و قرار‌دادن انسان‌های عادی در مسیر سعادت ندارد. در این مقاله سعی داریم تا با روش تبیینی-تحلیلی ضمن بیان تفسیر ابن رشد از هویت عقلانیت مستقل ارسطویی، رابطۀ آن با دین را بیان کنیم و از این طریق گام کوچکی در مسیر ابن رشد‌پژوهی در زبان فارسی برداریم؛ مسیری که شاید به فهم ریشه و بنیاد مشکلات حال حاضر ما در رابطه با نسبت عقل و دین و نسبت تفکر سنتی و مدرن کمکی کرده باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ابن رشد؛ عقلانیت مستقل؛ دین؛ برهان؛ اقناع؛ سعادت | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Ibn Rushd’s Interpretation of Aristotelian Rationality and Its Relation with Religion | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Rahman Ehterami | ||
| PhD, Islamic Philosophy | ||
| چکیده [English] | ||
| Ibn Rushd or Averroes was a great philosopher in the western part of the Islamic world. He believed that Aristotle was a prime case of the human species in rationality. He defined his project as interpretation of Aristotle for the Islamic world. In his view, many problems were caused for Muslim intellectuals because of their failure to have an accurate understanding of Aristotle. He accounts for various dimensions of the autonomous Aristotelian rationality, highlighting the characteristic distinction between rational or epistemic certainty and persuasion as a result of religious doctrines. In his view, certainty is a product of the evolutionary process of human perception of the sensible and the universal rational nature of creatures, insisting on its autonomy and uniqueness on the path to the truth. In Ibn Rushd’s view, religion has a pragmatic character and it by no means claims to be veridical or truth-oriented. Instead, it just aims moral virtues—to put ordinary people on the way of attaining happiness. In this article, I adopt an explanatory-analytic method to articulate Ibn Rushd’s interpretation of the nature of the autonomous Aristotelian rationality and formulate its relation to religion. This is a path that might contribute to our understanding of the foundations and roots of our current problems with regard to the relation between reason and religion as well as traditional and modern thoughts. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Ibn Rushd (Averroes), autonomous rationalit | ||
| مراجع | ||
|
* قرآن کریم
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,228 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 273 |
||