کریمپور قراملکی, علی. (1401). شیوه نیایش بر درگاه خدا با استفاده از آیه 55 سوره اعراف. اسلام و مطالعات اجتماعی, 27(102), 137-154. doi: 10.22081/jqr.2022.62226.3375
علی کریمپور قراملکی. "شیوه نیایش بر درگاه خدا با استفاده از آیه 55 سوره اعراف". اسلام و مطالعات اجتماعی, 27, 102, 1401, 137-154. doi: 10.22081/jqr.2022.62226.3375
کریمپور قراملکی, علی. (1401). 'شیوه نیایش بر درگاه خدا با استفاده از آیه 55 سوره اعراف', اسلام و مطالعات اجتماعی, 27(102), pp. 137-154. doi: 10.22081/jqr.2022.62226.3375
کریمپور قراملکی, علی. شیوه نیایش بر درگاه خدا با استفاده از آیه 55 سوره اعراف. اسلام و مطالعات اجتماعی, 1401; 27(102): 137-154. doi: 10.22081/jqr.2022.62226.3375
تاریخ دریافت: 05 آبان 1400،
تاریخ بازنگری: 06 دی 1400،
تاریخ پذیرش: 22 خرداد 1401
چکیده
دعا، حلقه اتصال میان انسان و خداوند به‌شمار می‌آید که در گونه‌های مختلف، ظهور و بروز می‌یابد. آیه شریفه 55 سوره اعراف «اُدْعُوا رَبَّکُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْیَةً إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُعْتَدینَ»، یکی از آیاتی است که برخی از مفسران اسلامی ازجمله زمخشری، ضمن حکم به وجوب یا استحباب صدای آهسته و پنهانی در قرائت دعا، به عدم جواز جهر و رفع صوت در دعا حکم نموده‌اند. پژوهش درباره صحت و سقم این حکم، از اهداف این نوشتار است. نتایج تحقیق با روش توصیفی- تحلیلی به همراه درون‌متنی، بیانگر این نکته مهم است که ادله مختلف این برداشت تفسیری، از آن جمله قرب خداوند به انسان، رعایت ادب در دعا، پرهیز از ریا، دعای حضرت زکریا با صدای آهسته، تساوی دعا با ذکر، صدق بدعت و ...، نه‌تنها با روح دعا منافی است، بلکه با ظواهر آیات الهی هم در تضاد روشن است. ضمن آنکه توجه به سیره ائمه معصومین (ع) در موقعیت‌های مختلف، اقتضای حالات و مقامات مختلف، صدق تعظیم شعائر الهی بر جهر در دعا و ...، جواز صدای بلند و دسته‌جمعی در دعا با شرایط خاص را اثبات و تأیید می‌نمایند.
The Method of Invocation to God Using Verse 55 of Sūrat al-A‘rāf
نویسندگان [English]
Ali Karimpour Qaramaleki
Assistant Professor, Jami’at al-Mustafa al-‘Alamiyya
چکیده [English]
Supplication is the link between man and God, which manifests itself in various forms. The noble verse 55 of Sūrat al-A‘rāf ﴾Supplicate your Lord, beseechingly and secretly. Indeed He does not like the transgressors﴿ is one of the verses that some Islamic commentators, including Zamakhshari, while ruling on the obligatoriness or desirability of a low and hidden voice in reciting the supplication, have ruled on the impermissibility of raising the voice (jahr) in supplication. Research on the validity of this ruling is among the aims of this article. The results of the research with descriptive-analytical and intra-textual method indicate that it is important that the various reasons for this interpretive interpretation, including God's closeness to man, observance of etiquette in supplication, avoidance of hypocrisy, supplication of the prophet Zechariah in a low voice, equality of supplication with dhikr (remembrance of God), veracity of innovation, etc., is not only contrary to the spirit of supplication, but is also clearly in contradiction with the external meaning of Divine verses. While paying attention to the sīra of the Infallible Imams in different situations, the appropriateness of different situations and conditions, the truth of veneration of the Divine rites in raising voice in supplication, etc., proves and confirms the permissibility of a loud and collective voice in supplication with special conditions.
کلیدواژه‌ها [English]
supplication, fear, khafa’ (lowering the voice), jahr (raising the voice), the Holy Qur’an
مراجع
قرآن کریم.
آلوسی، محمود‌بن عبدالله (1415ق)، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، بیروت: دارالکتب العلمیه.
ابن ابی الحدید، عبدالحمید‌بن هبة الله (1404ق)، شرح نهج البلاغه، قم: مکتبة آیة الله المرعشی النجفی.
ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن‌بن محمد (1419ق)، تفسیر القرآن العظیم، ریاض: مکتبة نزار مصطفی الباز.
ابن بابویه، محمدبن علی (1413ق)، من لایحضره الفقیه، قم: دفتر انتشارات اسلامی.
ابن طاووس، علی‌بن موسی (1417ق)، اقبال الاعمال، بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات.
ابن عربی، محمدبن عبدالله (بی‌تا)، تفسیر احکام القرآن، بیروت: دارالجیل.
