مطالعه و بررسی مغالطۀ مصادره به مطلوب و ساختار استدلالی آن

محمد قربانیان, هومن

doi:10.22081/jpt.2022.64387.1961

تعداد نشریات	50
تعداد شماره‌ها	2,346
تعداد مقالات	33,860
تعداد مشاهده مقاله	12,474,863
تعداد دریافت فایل اصل مقاله	5,423,442

	مطالعه و بررسی مغالطۀ مصادره به مطلوب و ساختار استدلالی آن
نقد و نظر
مقاله 6، دوره 27، شماره 108، دی 1401، صفحه 147-172 اصل مقاله (684.13 K)
نوع مقاله: علمی ـ پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jpt.2022.64387.1961
نویسنده
هومن محمد قربانیان^*
استادیار گروه فلسفه دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
تاریخ دریافت: 16 تیر 1401، تاریخ بازنگری: 29 مرداد 1401، تاریخ پذیرش: 29 مرداد 1401
چکیده
در ارغنون، نام مغالطۀ مصادره به مطلوب برای اولین‌بار در فصل پنجم تبکیت‌های مغالطی آورده می‌شود و در آنجا ارسطو بیان می‌کند این مغالطه تنها زمانی سبب فریب می‌شود که نتوان امور مشابه را از امور متفاوت تشخیص داد. این تعریف، مصادره به مطلوب را به شکل استدلالی دوری نشان می‌دهد که نتیجه دقیقاً یکی از مقدمات باشد. چنین برداشتی در آثار منطق‌دانان اسلامی هم دیده می‌شود و اکثر مثال‌ها شامل مواردی است که نتیجه و مقدمات تنها در ظاهر با هم تفاوت دارند. اما در منطق کلاسیک تکرار مقدمات در نتیجه سبب عدم اعتبار استدلال نمی‌شود. در پژوهش حاضر که با روش تحلیلی_قیاسی انجام گرفته است، پیشنهاد ما برای ساختار این مغالطه چنین است که در اینجا با یک دور ساده و قرار‌گرفتن نتیجه در جایگاه مقدمۀ استدلال روبه‌رو نیستیم، بلکه با این ادعا مواجه هستیم که رفت‌و‌برگشت دوری بین مقدمات و نتیجه، معیار صدق گزارۀ معینی می‌شود. در‌واقع ساختار صوری این مغالطه این‌گونه است (P→P)├ P. این پیشنهاد ما می‌‌تواند با توجه به درستی یا نادرستی یک گزاره در ذهن مخاطب توضیح دهد که چرا برخی دورها از نظر معرفتی برای مخاطب گمراه‌کننده هستند و برخی نیستند و همچنین نه به‌صورت نحوی و نه به‌صورت معنایی استدلال "اگر الف پس الف" را نامعتبر حساب نمی‌کند.
کلیدواژه‌ها
مغالطه؛ مصادره به مطلوب؛ استنتاج دوری؛ صورت استدلال؛ استدلال معتبر
عنوان مقاله [English]
A Study of the Fallacy of Begging the Question and Its Argumentative Structure
نویسندگان [English]
Hooman Mohammad Ghorbanian
Assistant professor, Department of Philosophy, Faculty of Literature and Humanities, University of Isfahan, Isfahan, Iran
چکیده [English]
In The Organon, the fallacy of begging the question first appears in the fifth chapter of “the sophisticated refutations,” where Aristotle believes that this fallacy is deceptive only when similar things cannot be distinguished from different things. On this definition, begging the question is a circular arguments, in which the conclusion is identically one of the premises. The same interpretation appears in the works of Muslim logicians as well, where most examples are those in which the conclusion and premises differ only in their appearance. In the classical logic, however, reiteration of premises in the conclusion does not amount to the invalidity of the argument. In the present research, which is done with the analytical-analogical method, we propose a structure of the fallacy of begging the question: it does not involve a simple circle where the conclusion appears in the premises; rather, it involves the claim that the circular relation between the premise and the conclusion is a criterion for the truth of a certain proposition. In fact, the formal structure of this fallacy is as follows: (P→P)├ P. Given the truth or falsity of a proposition for an audience, this proposal can explain why certain circles are epistemically misleading to the audience, and others are not. Moreover, the argument “if P, then P” will not be rendered invalid in this way neither syntactically nor semantically.
کلیدواژه‌ها [English]
Fallacy, begging the question, circular deduction, form of argument, valid argument

مراجع
1. ابن‌سینا، حسین بن عبدالله. (1433ق). الشفاء (المنطق) (محقق: دکتر احمد فؤاد الاهوانی، ج4). قم: نشر آیت‌الله ‌العظمی مرعشی&. 2. شهابی، محمود. (1313). رهبر خرد. تهران: انتشارات خیام. 3. صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم. (۱۳۷۸). التنقیح فی المنطق (مصحح و تعلیق: غلامرضا یاسی‌پور). تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا. 4. طوسی، محمد بن‌ محمد نصیرالدین. (1397).‌ اساس الاقتباس (بازنگاری: مصطفی بروجردی). تهران: سازمان اوقاف و امور خیریه، سازمان چاپ و انتشارات. 5. فارابی، محمد بن محمد. (۱۴۰۸ق). المنطقیات للفارابی (۳ جلد، مصححان: محمدتقی دانش‌پژوه و محمود مرعشی). قم: کتابخانۀ عمومی حضرت آیت‌الله العظمی مرعشی نجفی(رحمة الله علیه). 6. مظفر، محمدرضا. (1380). منطق (مترجم: علی شیروانی، ج2، چاپ یازدهم). قم: مؤسسۀ انتشارات دارالعلم. 7. Engel, M. S. (2014). With Good Reason: An Introduction to Informal Fallacies (Sixth Ed.). Bedford/St. Martin’s. 8. Garbacz, P. (2002). Begging the Question as a Formal Fallacy. Logique et Analyse 45(177/178), pp. 81–100. 9. Hurley, P. J. (2013). A Concise Introduction to Logic 12th. Publisher: Cengage Learning.Boston. 10. Jones, R. B., Edghill, E. M., Jenkinson, A. J., Mure, G. R. G., & Pickard-Cambridge, W. A. (2012). The Organon: The works of Aristotle on Logic. CreateSpace Independent Publishing Platform. 11. Minto, W. (2019). Logic, Inductive and Deductive. Independently published. 12. Paul, R; Elder, L. (2022). Thinker’s Guide to Fallacies. Publisher: Foundation for Critical Thinking. Tomales. 13. Popper, K. R., Kneale, W. C., & Ayer, A. J. (1948). Symposium: What Can Logic Do for Philosophy? Proceedings of the Aristotelian Society. Supplementary Volumes, 22, pp. 141–178. 14. Rescher, N. (2022). Philosophical Fallacies: Ways of Erring in Philosophical Exposition (1st Ed. 2022 Ed.). Palgrave Macmillan. 15. Sparkes, A. W. (1966). Begging the Question. Journal of the History of Ideas, 27(3), pp. 462–463. 16. Stanesby, D. (2016). Science, Reason and Religion (Routledge Library Editions: Philosophy of Religion) (1st ed.). Routledge. 17. Walton, Douglas N. (1994). Begging the question as a pragmatic fallacy. Synthese, 100(1), pp. 95 - 131.
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,983 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 285

سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب

آمار

مطالعه و بررسی مغالطۀ مصادره به مطلوب و ساختار استدلالی آن