خانی کلقای, حسین, عثمانی, آرزو. (1401). نقد و بررسی اختلاف قرائت‌های آوایی و ساختاری قرآن بر مبنای ساختارهای زبانی ادبیات عرب «نمونه مورد بررسی: جزء اول». اسلام و مطالعات اجتماعی, 27(104), 137-160. doi: 10.22081/jqr.2022.63987.3540
حسین خانی کلقای; آرزو عثمانی. "نقد و بررسی اختلاف قرائت‌های آوایی و ساختاری قرآن بر مبنای ساختارهای زبانی ادبیات عرب «نمونه مورد بررسی: جزء اول»". اسلام و مطالعات اجتماعی, 27, 104, 1401, 137-160. doi: 10.22081/jqr.2022.63987.3540
خانی کلقای, حسین, عثمانی, آرزو. (1401). 'نقد و بررسی اختلاف قرائت‌های آوایی و ساختاری قرآن بر مبنای ساختارهای زبانی ادبیات عرب «نمونه مورد بررسی: جزء اول»', اسلام و مطالعات اجتماعی, 27(104), pp. 137-160. doi: 10.22081/jqr.2022.63987.3540
خانی کلقای, حسین, عثمانی, آرزو. نقد و بررسی اختلاف قرائت‌های آوایی و ساختاری قرآن بر مبنای ساختارهای زبانی ادبیات عرب «نمونه مورد بررسی: جزء اول». اسلام و مطالعات اجتماعی, 1401; 27(104): 137-160. doi: 10.22081/jqr.2022.63987.3540
1استادیار دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم دانشکده خوی
2دانش‌آموخته کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث
تاریخ دریافت: 26 اردیبهشت 1401،
تاریخ بازنگری: 24 مرداد 1401،
تاریخ پذیرش: 05 شهریور 1401
چکیده
از رهگذر قرائات علمی، اتّفاق نظر یا اختلاف ناقلان کتاب خدا قابل شناسایی است. میان قرائت‌های قرآنی و زبان عربی رابطه تنگاتنگی هست؛ زیرا قرآن مؤثرترین عامل پی‌ریزی و تدوین قواعد عربی است؛ چرا که نخستین نحویان زبان عرب، خود جزء قُرَّاء قرآنی بوده‌اند. در قرائت شماری از آیات قرآن میان قاریان اختلاف است. اختلاف در قرائت پیشینه‌ای کهن دارد و یک واقعیّت تاریخی است که دلیلی بر انکار آن وجود ندارد. در این نوشتار، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، موارد اختلافی در قرائت قُرَّاء سبعه در جزء اوّل قرآن کریم، با استعانت از کتب لغوی، اعرابی و تجویدی و با تبیین علل لغزش‌ها، در دو بخش آوایی و ساختاری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که در میان مکاتب قرائت، کوفیان موفق‌تر از بقیه عمل کرده‌اند. عاصم کوفی در میان قاریان هفت‌گانه دارای کمترین لغزش بوده و روایت حفص از عاصم بیشترین انطباق را با قواعد ادبیّات عرب داشته و در مقابل قُنبُل، راوی ابن‌کثیر مکّی، ضعیف‌ترین عملکرد را در قرائت داشته است.
Critical Review of the Difference between the Phonetic and Structural Readings of the Qur’an Based on the Linguistic Structures of Arabic Literature “Sample Case Study: Part I”
نویسندگان [English]
Husayn Khani Kalqay1؛ Arezoo Osmani2
1Assistant Professor, University of Sciences and Knowledge of the Holy Qur’an, Khoy College
2M.A. Graduate of Qur’an and Hadith Sciences
چکیده [English]
Through scientific readings, it is possible to identify the consensus or difference of opinion of the transmitters of God’s book. There is a close relationship between Qur’anic readings and Arabic language; because the Qur’an is the most influential factor in establishing and formulating Arabic rules; that is why the first grammarians of the Arabic language were part of the Qur’an reciters. There is a difference between reciters in the recitation of certain verses of the Qur’an. The difference in reading has an ancient background and it is a historical fact that there is no reason to deny. In this article, using the descriptive-analytical method, cases of disagreement among the reciters of the seven modes of the Qur’an recitations (qarā’āt-i sab‘a) in the first part (juz’) of the Holy Qur’an, with the help of philology, diacritics, and orthoepy (tajwīd) books, and by explaining the causes of slips, have been investigated in two phonetic and structural sections. The results of this research show that among the schools of qarā’at, the Kufians have performed more successfully than others. Āṣim Kufi has the least slips among the seven reciters, and Ḥafṣ’ narration of Āṣim has the most compliance with the rules of Arabic literature, and in contrast, Qunbul, the narrator of Ibn Kathir Makki, has the weakest performance in reading.
کلیدواژه‌ها [English]
the Holy Qur'an, differences in readings, types of differences in readings
مراجع
قرآن کریم.
ابن منظور، محمّد‌بن مکرم (1405ق)، لسان العرب، قم: نشر ادب الحوزه قم.
زمخشری، محمود‌بن عمر (1389)، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الأقاویل فی وجوه التأویل، ترجمه: مسعود انصاری، تهران: ققنوس.
زمخشری، محمود‌بن عمر (1407ق)، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الأقاویل فی وجوه التأویل، بیروت: دار الکتاب العربی.
سلطان علیشاه، محمّد‌بن حیدر (1372)، متن و ترجمه فارسی تفسیر شریف بیان السعاده فی مقامات العباده، ترجمه: محمد آقارضاخانی، حشمت‌الله ریاضی، تهران: سر الاسرار.
