آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,551 |
| تعداد مقالات | 36,132 |
| تعداد مشاهده مقاله | 16,182,710 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,334,998 |
خوش‌بینی و بدبینی در آیینه آیات و روایات | ||
| فصلنامه ره توشه | ||
| دوره 4، شماره 13، فروردین 1402، صفحه 153-160 اصل مقاله (588.66 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/rt.2023.65576.1313 | ||
| نویسنده | ||
| ناصر قربانی* | ||
| دانشجوی دکتری فلسفه و کلام اسلامی | ||
| تاریخ دریافت: 04 دی 1401، تاریخ پذیرش: 15 اسفند 1401 | ||
| چکیده | ||
| خوش‌گمانی در روابط اجتماعی و مواجهه با اشخاص و کردارشان، در فقه با اصطلاح «اصالة‌الصِحه» همراه است؛ به این معنى که هر گاه سخنى و یا فعلی را از برادر مسلمان یا خواهر مسلمانت مشاهده کردى و احتمال فساد دادی، لازم است که آن احتمال را نادیده بگیری و یک یا چند محمل نیکو برایش قرار دهى. حسنظن در برابر سوءظن قرار دارد. سوءظن از خباثت باطن آدمى ناشى مى‌شود و صاحب آن، مانند کسى است که عینک سیاهى بر چشم‌هایش گذاشته است و هستى را از نگاه سیاهی مى‌بیند: «وَ ظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَ کُنْتُمْ قَوْماً بُوراً».[1]چنین فردى، سخنان و کارها حتى سخنان و کارهای خوب را را جز بدى و گناه نمى‌بیند. در این نوشتار حسنظن و سوءظن از منظر آیات و روایات بررسی می‌شود. [1]. فتح: 12. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| خوش بینی؛ بدبینی؛ قرآن؛ روایات | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 107 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 125 |
||