من، سریال «نون خ» و اورامانات!

ایران زیبا

من، سریال «نون خ» و اورامانات!

بیژن شهرامی

آقامعلم داشت درس می‌پرسید که آقای ناظم آمد و اجازه‌ام را گرفت تا به همراه دو نفر از دوستانم به دفتر دبستان برویم.

فکر همه چیز را می‌کردیم به جز این‌که از ما بخواهند نمایشی را که تازه آماده کرده بودیم، برای مهمان‌شان که قیافه‌اش آشنا به نظر می‌رسید اجرا کنیم!

با کمک معلم پرورشی‌مان اجرای‌مان را شروع کردیم. من نقش مردی را بر عهده داشتم که خوب نمی‌شنید و دلش می‌خواست کسی به این موضوع پی نبرد!

مرد موقع عیادت از همسایه‌ی بیمارش پرسید: «حالت چه‌طور است؟» و شنید: «خوب نیستم، دارم از درد می‌میرم!» و او که پیش‌بینی کرده بود پاسخش احتمالاً «خوبم، بهترم» است با خوش‌حالی گفت: «چه خوب! چه عالی!» (و ادامه‌ی ماجرا...)

نمایش که تمام شد همه خنده بر لب برای‌مان دست زدند؛ حتی مهمان آقای مدیر که کسی نبود جز کارگردان سریال نون خ!

بله، نیاز گروه سازنده‌ی سریال به یک کودک توانا در بازیگری آن‌ها را به مدرسه‌ی ما کشانده بود و انتخاب‌شان کسی نبود جز من!

***

بخشی از سریال تماشایی نون خ در منطقه‌ی زیبای اورامانات ضبط شد و همین باعث شد برای اولین بار موفق به دیدن این منطقه‌ی زیبا در غرب کشور عزیزمان شوم.

اورامانات، اسم یک ده یا شهر نیست، بلکه به قسمتی از استان‌های کرمانشاه و کردستان گفته می‌شد که شهرها و روستاهای زیادی در آن قرار دارند.

کوهستانی بودن اورامانات به درست شدن روستاهای پلکانی کمک کرده است. آن‌طور که پشت بام هر خانه حیاط خانه‌ی بالایی به حساب می‌آید.

مردم اورامانات کرد هستند و لباس‌های زیبای مخصوص خودشان را می‌پوشند؛ ضمن آن‌که مهمان‌نواز و شجاع هستند و از مرزهای غربی کشورمان پاسداری می‌کنند.

شغل اهالی اورامانات بیش‌تر کشاورزی، باغ‌داری، دام‌پروری و حتی پرورش زنبور عسل است. همان‌طور که خانم‌ها به بافتن قالی و نوعی کفش به نام گیوه می‌پردازند.

اورامانات درختان و چشمه‌های فراوانی دارد جوری که اگر کوهستانی نبود فکر می‌کردی به شمال ایران سفر کرده‌ای.

از شهرها و روستاهای زیبای اورامانات می‌توان به پاوه، نوسود، نودشه، شمشیر، هجیج و پالنگان اشاره کرد که امیدوارم روزی به همراه خانواده به تماشای‌شان بروید.