سخن پیامبر( صلی الله علیه و آله)

رَسولُ اَللَّه صلَّى اَللَّهُ عَلَیه وَ آلِه:

مَنْ دَخَلَ اَلسُّوقَ فَاشْتَرَى تُحْفَةً فَحَمَلَهَا إِلَى عِیَالِهِ کَانَ کَحَامِلِ صَدَقَةٍ إِلَى قَوْمٍ مَحَاوِیجَ وَ لْیَبْدَأْ بِالْإِنَاثِ قَبْلَ اَلذُّکُورِ فَإِنَّهُ مَنْ فَرَّحَ اِبْنَتَهُ فَکَأَنَّمَا أَعْتَقَ رَقَبَةً مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ وَ مَنْ أَقَرَّ عَیْنَ اِبْنٍ فَکَأَنَّمَا بَکَى مِنْ خَشْیَةِ اَللَّهِ وَ مَنْ بَکَى مِنْ خَشْیَةِ اَللَّهِ أَدْخَلَهُ اَللَّهُ جَنَّاتِ اَلنَّعِیمِ

هر کس که وارد بازار شود و تحفه‌‏ای برای خانواده خود بخرد، مانند کسی است که به نیازمندان کمک می‌کند. هنگام هدیه دادن، اول به دختران و بعد به پسران بدهد، چون هرکس دخترش را شاد کند، گویی برده‌ای از فرزندان اسماعیل را آزاد کرده است.

وسائل الشیعه  جلد۲۱ صفحه۵۱۴