دیکتاتور بزرگ، زن شجاع را تحمل نمی‌کند

ادب و هنر

بررسی شیوه بازنمایی شخصیت زنان در فیلم‌های «هولوکاست»

دیکتاتور بزرگ، زن شجاع را تحمل نمی‌کند

زهرا محمدی روزبهانی

«مردم دروغ بزرگ را زودتر از دروغ‌های کوچک و کم‌اهمیت باور می‌کنند و اگر دروغی را تکرار کنید، دیر یا زود آن را باور خواهند کرد.» این جمله معروف از آدولف هیلتر، رهبر دیکتاتور و سنگدل آلمان نازی است. زمان جنگ جهانی دوم، تبلیغات و بنگاه دروغ­پراکنی آلمان نازی به ریاست «پاول یوزف گوبلس» در ادامه جنگ، خدمت بزرگی به هیتلر کرد، طوری‌که جنگ به‌نفع هیلتر پیش رفت. ولی با شکست و خودکشی هیلتر در سال1945، تفکر او زیر خاک نرفت. هیتلر اولین یا آخرین دیکتاتور دنیا نیست. جمله­ ابتدایی متن، یکی از یادگاری­های هیتلر برای جهان پس از خودش است. جمله­ای که براساس آن، هزاران خبرگزاری یا رسانه در دنیا پایه­گذاری و اداره می­شوند. بمب­های قابل‌رویت هیتلری امروز تبدیل به دیالوگ­های قشنگی در فیلم­ها شده­اند که به تقلید از دیکتاتور بزرگ، هر روز ذهن مخاطب را به زمین قابل‌کشت برای رشد و پرورش دروغ تبدیل می­کند، دروغ­هایی که بعد از مدتی به درخت­های ریشه­دار و انکارناپذیری در فکر آدمیزاد تبدیل می­شوند.

تاریخ؛ نسل­کشی­ها، جنایات بسیار و غیرقابل‌انکاری به خود دیده است. البته بسیاری از فجایع همین حالا در سکوت جامعه جهانی در حال رخ دادن هستند. پژوهشگران و محققان تاریخی سراسر دنیا، هریک از اتفاق‌های تاریخی را مورد کالبدشکافی و بررسی دقیق قرار می­دهند، اما فقط یک حادثه تاریخی است که منطقه ممنوعه شناخته شده و به هیچ محققی اجازه پژوهش در مستندات، اظهارنظر و بیان حقایق تاریخی درباره آن داده نمی­شود. هرکس درباره این موضوع سوال یا کنکاش کند، با تمام توان با او برخورد می­شود؛ آن هم از سوی کشورهایی که به قوانین مترقی «آزادی ­بیان» شهرت دارند! این منطقه ممنوعه همان کشته­های جنگ­جهانی دوم است؛ البته نه همه­ 40میلیون انسانی که با نژادها، ادیان و سنین مختلف کشته شدند؛ بلکه تنها مربوط به کشته­های یهودی این جنگ خانمان­سوز است. خط قرمز پررنگ جهانی برای پژوهش درباره «هولوکاست» بیش از پیش ذهن هر انسان حقیقت‌جویی را به تردید می‌اندازد.

«هولوکاست» واژه­ای یونانی به معنای سوزاندن با آتش است، طوری‌که جسم به‌طور کامل از بین برود. برخی زبان­شناسان، این واژه را برگرفته از جنایت یهودیان در یونان باستان می­دانند که به‌تدریج و در گذر ایام، مفهوم عام­تری یافته و به سوزاندن زنده زنده انسان­ها اطلاق شده است. «هولوکاست» در اصطلاح امروزی به نظریه­ای گفته می­شود که ادعا دارد «6میلیون یهودی در جنگ جهانی دوم، بر اثر اعمالی از قبیل اعدام در اتاق­های گاز و سوزانده شدن در کوره­های آدم­سوزی اردوگاه­ کار اجباری نازی­ها، کشته شده­اند. این نسل­کشی توسط هیتلر و با هدف از بین بردن تمامی یهودیان ساکن آلمان نازی صورت گرفته است.»

با وجود تمام تدابیر، امکانات و حجم عظیم تبلیغات جهانی برای اثبات این واقعه، تا حالا ده­ها مورخ برجسته اروپایی و صدها استاد مشهور و متخصص بررسی اسناد تاریخی، با ارایه اسنادی معتبر و کاملا به روش علمی اثبات کرده­اند که ماجرای «هولوکاست» و هرچه صهیونیست­ها در این‌باره ادعا می­کنند، دروغ بزرگی است که چون بی­وقفه و با بهره­گیری از تمام توان تبلیغاتی غرب، به‌خصوص آمریکا تکرار شده، جامعه جهانی را وادار به پذیرش و سکوت کرده­اند. ادعای «هولوکاست» دروغ محض و داستانی ساختگی است. افرادی مانند «مارک وبر»، «روبرت فوریسون»، «فردریک توبن»، «روژه گارودی»، «دیوید ایروینگف آرمان امادروس» و «داریوژ راتایژاک» و... دانشمندان مشهوری هستند که برای رد دروغ بزرگ، دلایل فراوانی یافتند و منتشر کردند، این افراد از جامعه علمی به‌طور کلی طرد شدند، یا در دادگاه­ها محکوم شدند، یا به‌طرز مشکوکی مُردند.

پروفسور «روبر فوریسون» نویسنده و محقق برجسته فرانسوی، متخصص و کارشناس عالی‌رتبه اسناد و مدارک تاریخی، می­گوید: «تا سال1960 به واقعیت کشتار بزرگ در اتاق­های گاز اعتقاد داشتم. پس از 14سال تحقیق بی­وقفه و خستگی‌ناپذیر، اطمینان یافتم که با یک دروغ بزرگ تاریخی مواجهم. چند بار اردوگاه­های «آشویتش» و «بیرکناو» را بازدید کردم. در اردوگاه­های «اشتروتهوف» در آلزاس فرانسه و «مایدانک» در لهستان، مکان­هایی را بررسی کردم که به‌عنوان اتاق گاز معرفی می­شد. در مرکز اطلاع­رسانی یهود در پاریس، آرشیوها، دست­نویس­ها، شهادت­های کتبی، مربوط به بازجویی محکومان جنگ جهانی دوم و دادگاه نورنبرگ و هزاران سند و مدرک به‌جا مانده از آن دوران را مطالعه کردم. برای یافتن پاسخ سوال­های خود، بی­وقفه از متخصصان و تاریخ­دانان پرسیدم. سال­ها، بیهوده دنبال یک بازمانده از جنگ بودم که به چشم خود اتاق­های گاز را دیده باشد؛ به حتی یک مدرک، فقط یک مدرک راضی بودم، اما همان یک مدرک مستند را هم نیافتم. برعکس، تعداد بی­شماری مدرک مجعول پیدا کردم. پس از آن، با سکوت، مزاحمت، دشمنی، توهین و بالاخره ضرب و جرح و محاکمه در دادگاه به جرم نفی «هولوکاست» مواجه شدم.» (پروفسور روبر فوریسون، اتاق­های گاز در جنگ جهانی دوم واقعیت یا افسانه؟ - ترجمه دکتر سید ابوالفرید ضیاء­الدینی.)

پروفسور «روژه گارودی» محقق مسلمان فرانسوی نیز با پژوهش‌های خود در این زمینه، متوجه شد گازHCN قیمت و هزینه زیادی دارد، در نتیجه گران­ترین شیوه اعدام محسوب می­شود و از سوی دیگر، مکان­هایی که به‌عنوان اتاق گاز معرفی می­شود، اصلا قابلیت چنین کاری را ندارند. زیرا این گاز باید در پوششی از فولاد اکسیدنشدنی باشد و در­ها باید مجهز به لولاهایی از پنبه نسوز کائوچویی مخصوص یا تفلون باشد. متخصصان پزشکی‌قانونی پس از بازدید از این مکان­ها اظهار داشتند که استفاده این تاسیسات از گاز HCN، فوق­العاده خطرناک است و در این مکان­ها هیچ تجهیزاتی برای مهار این گاز در نظر گرفته نشده است. (روژه گارودی، اسطوره­های بنیان­گذاری سیاسیت اسراییل – ترجمه حمیدرضا آژیر)

این 2مورد، نمونه­های مختصری از تحقیق‌های انجام شده درباره راستی‌آزمایی «هولوکاست» است.  

از انگیزه­های طرح ماجرای «هولوکاست» و تبدیل آن به یک مساله حیثیتی، می­توان به اقناع افکار عمومی و به‌نوعی عادی‌سازی جنایت اشغال کشور فلسطین توسط یهودیان، تجمیع یهودیان سراسر دنیا در فلسطین اشغالی و تشکیل حکومتی با هدف استفاده از منابع زیرزمینی کشورهای خاورمیانه نام برد. البته در اینجا به موضوع انگیزه­های دینی تحریف شده یهودیت درباره سکونت در ارض مقدس یا همان فلسطین اشغالی نمی­پردازیم. چیزی جز ابراز مظلومیت و برانگیختن احساسات مردم دنیا، نمی­توانست تاثیر­ شگرفی داشته باشد. تا حدی که چشمان گریان به‌خاطر واقعه دروغین «هولوکاست»، مجوزی شد برای یک جنایت واقعی مقابل چشم مردم دنیا. به‌صورت کاملا علنی، جنایتی رخ داد که تاریخ آن را توسط دوربین­ها ضبط کرده، جنایتی که تنها یک روز آن، کشتار صبرا و شتیلا بود. جنایتی که در آن اسراییل یا همان یهودیان مظلوم! جان به در برده از ظلم آلمان نازی، مردم فلسطین را آواره کردند؛ زنان و کودکان بسیاری به کشور لبنان کوچانده شدند و در اردوگاه­های صبرا و شتیلا سکونت پیدا کردند. صهیونیست‌ها پناهگاه زنان، کودکان و افراد سالخورده در اردوگاه‌های لبنان را محاصره کردند و سپس نظامیان با انواع سلاح سرد و گرم، تک‌تک افراد را به شکل فجیعی به قتل رساندند. این جنایت هولناک، همین‌جا تمام نشد! با رد شدن بولدوزرهای صهیونیست از روی باقی­مانده­ و مخروبه­ خانه­ها و چادرهای پناهجویان فلسطینی به اوج رسید. در این قتل‌عام، ۳هزار و ۲۹۷ کودک و نوزاد و زن فلسطینی و لبنانی از مجموع ۲۰هزار ساکن این اردوگاه، شهید شدند. میان کشته‌ها ۱۳۶لبنانی بود. پیکر هزار و۸۰۰نفر در خیابان‌ها و کوچه‌های تنگ این 2اردوگاه رها شد و هزار و۹۷نفر دیگر هم در بیمارستان غزه و ۴۰۰تن دیگر در بیمارستان «عکا» به شهادت رسیدند. این، روایت فقط یک روز از 80سال ظلم و اشغال فلسطین توسط صهیونیست‌هاست!

نفوذ جریان حامی دروغ بزرگ تا جایی پیش رفت که در بیشتر کشورهای اروپایی و همچنین آمریکا، هرگونه نفی یا حتی تردید درباره واقعه «هولوکاست» یا تردید درباره تعداد 6میلیون قربانی، در دادگاه­ها محکوم می‌شود و 6ماه تا یک سال حبس یا جریمه نقدی، جزای این محکومیت است.

امروز کتاب­های زیادی با هزینه­ مستقیم سازمان ملل متحد و کشورهای عضو برای ترویج «هولوکاست» چاپ و در سراسر جهان منتشر می­شود، این کتاب‌ها به بیشتر زبان­های دنیا ترجمه می‌شود و برای گروه­های سنی مختلف در دسترس عموم قرار می‌گیرد. بیشتر کشورهای اروپایی و آمریکا در کتاب‌های درسی حداقل یک درس را به شرح دروغ «هولوکاست» اختصاص داده­اند. فیلم­های مستند و سینمایی زیادی برای حمایت­های آشکار و پنهان رژیم اشغال‌گر قدس و هم­پیمانانش ساخته شده و به نمایش درآمده اس. بسیاری از این فیلم­ها، در جشنواره­های معتبر جهانی ازجمله اسکار، شرکت کردند و جایزه بردند. همچنین با بودجه سازمان‌ملل بسیاری از این فیلم­ها ترجمه و در کشورهای مختلف جهان برای عموم به نمایش گذاشته می‌شود.

قصد داریم به بررسی بازنمایی نقش زنان در فهرستی از فیلم­هایی با موضوع «هولوکاست» بپردازیم. فهرست موردنظر، به انتخاب آکادمی اسکار و موزه «هولوکاست» است. این 2مجموعه، با کیفیت­ترین و کامل­ترین فیلم­های سینمایی یا مستندها درباره «هولوکاست» را دربرمی‌گیرد. در تمام فیلم­های داستانی ادعا می‌شود که قصه اصلی فیلم، از واقعیت اقتباس شده­، یا به‌طور مستند به روایت واقعه‌ای پرداخته‌اند.

فهرست فیلم­های برگزیده آکادمی اسکار:

1. Sophie's Choice سینمایی «انتخاب سوفی»
2. Shoah مستند «شوآ»
3. Europa Europaسینمایی «اروپا، اروپا»
4. Schindler's List سینمایی «فهرست شیندلر»
5. Anne Frank Remembered مستند «آنه فرانک به خاطر داشت»
6. The Long Way Homeمستند «راه طولانی خانه»
7. Conspiracy سینمایی «تئوری توطئه»
8. The Counterfeitersسینمایی «جاعلان»
9. Ida سینمایی «آیدا»
10. The Zookeeper's Wifeسینمایی «همسر نگهبان باغ وحش»

فهرست فیلم­های برگزیده سایت موزه «هولوکاست»:

1. WOMAN IN GOLD سینمایی «زن طلایی­پوش»
2. THE BOOK THIEF سینمایی «کتاب دزد»
3. NICKY’S FAMILY سینمایی «مرد خانواده»
4. SARAH’S KEY سینمایی «کلید سارا»
5. DEFIANCE سینمایی «سرپیچی»
6. BLESSED IS THE MATCH: THE LIFE AND DEATH OF HANNAH SENESH سینمایی «خجسته و مبارک است: زندگی و مرگ حنا سنش»
7. FUGITIVE PIECES سینمایی «قطعات فلزی»
8. CONSTANTINE’S SWORD سینمایی «شمشیر کنستانتین»
9. FATELESS سینمایی «بی­سرنوشت»
10. THE RITCHIE BOYS سینمایی «پسران ریچی»
11. THE PIANIST سینمایی «پیانیست»
12. AMEN سینمایی «آمین»
13. THE GREY ZONE سینمایی «منطقه خاکستری»
14. CONSPIRACY سینمایی «تئوری توطئه»
15. INTO THE ARMS OF STRANGERS: STORIES OF THE KINDER-TRANSPORT سینمایی «در آغوش غریبه­ها: داستان­های حمل و نقل کودکان»
16. THE DEVIL’S ARITHMETIC سینمایی «روش محاسبه شیطان»
17. THE LAST DAYS سینمایی «آخرین روزها»
18. LIFE IS BEAUTIFUL سینمایی «زندگی زیباست»
19. SCHINDLER’S LIST سینمایی «فهرست شیندلر»
20. EUROPA EUROPA سینمایی «اروپا اروپا»
21. AU REVOIR LES ENFANTS سینمایی «خداحافظ بچه­ها»
22. SOPHIE’S CHOICE سینمایی «انتخاب سوفی»
23. THE PAWNBROKER سینمایی «سمسار»
24. THE DIARY OF ANNE FRANK سینمایی «خاطرات آنه فرانک»
25. NIGHT AND FOG سینمایی «شب و مه»

با نگاه اجمالی به این فهرست از مجموعه فیلم­های مستند و سینمایی با موضوع «هولوکاست» به نقش جدی زنان در بیشتر این فیلم­ها پی می­بریم. طوری‌که نقش اصلی 17فیلم از این 31فیلم، یک زن است. یعنی در تمام این فیلم‌ها، به‌طور مستقیم از زنان برای بیان اهداف و برانگیختن عواطف و احساسات مخاطب استفاده کرده‌اند؛ چیزی که در سینمای جهان چندان عادی نیست. جالب است بدانید از میان آثار پرشمار سینمای هالیوود کمتر از یک‌سوم فیلم­ها نقش اول زن داشته‌اند. این در حالی است که برای پرداختن به موضوع «هولوکاست» 17فیلم نقش اول زن دارد، البته با چشم­پوشی از تمام فیلم­هایی که به زنان مربوط می­شوند. مثل سینمایی «انتخاب سوفی»، مستند «آن فرانک به خاطر داشت»، سینمایی «آیدا»، سینمایی «همسر نگهبان باغ وحش»، «زن طلایی پوش» و... فیلم­هایی با شخصیت اصلی زن هستند.

این آمار تنها مربوط به فیلم­های فهرست مورد بحث در این یادداشت نیست و در بیشتر فیلم­های جدید مربوط به «هولوکاست» هم این واقعیت غیرقابل‌انکار ادامه یافته است. حتی در فیلم­هایی با مخاطب کودک و نوجوان هم تاکید اغراق‌آمیزی بر نقش زنان وجود دارد. مانند فیلم «جوجو خرگوشه» که در برای رده سنی نوجوان در کشورهای جهان اکران شد.

در بیشتر فیلم­هایی که نقش اصلی زن ندارند، زنان در نقش­های مکمل بازی کردند و جزو شخصیت‌های موثر داستان هستند، طوری‌که در ذهن مخاطب می­مانند. مانند مستند «شب و مه» یا سینمایی «سمسار».

در برخی فیلم­ها، نه نقش اصلی و نه نقش­های مکمل از آن زنان نیست، اما به تصویر کشیدن زن به‌عنوان قربانی ترحم‌برانگیز جنگ در این فیلم­ها بسیار زیاد و کلیدی است. همچنین استفاده از دختربچه­های ستم‌دیده و مظلوم برای تاثیر بر مخاطب در دستور کار بوده؛ مانند دختربچه سرخ­پوش سینمایی «فهرست شیندلر». هرکس این فیلم را دیده، امکان ندارد آن شنل­پوش کوچک قرمز را میان آن‌همه رنگ خاکستری از خاطر ببرد.

برخلاف تصور و روال عادی، تقریبا هیچ یک از نقش­های اصلی زن در سینمای «هولوکاست»، زنانی قهرمان و مبارز به مخاطب نشان نمی­دهد. چیزی که از زن یهودی زمان سیطره آلمان نازی در ذهن مخاطب شکل می­گیرد، زن ترحم‌برانگیزی است که به او ظلم شده؛ زنی که مورد سوء­استفاده و آزار جنسی قرار می‌گیرد و در برخی موارد سال­ها با فشارهای روحی پس از جنگ زندگی می­کند و درنهایت مثل فیلم «انتخاب سوفی» تصمیم به خودکشی می­گیرد، یا مثل سینمایی «داستان آیدا»، پس از تحمل رنج فراوان مجبور به پذیرش سرنوشت محتوم می­شود. در این مورد «اینگرید لوییس» نویسنده کتاب زنان در فیلم­های «هولوکاست»ی اروپا می­نویسد: «از دهه۱۹۷۰ به بعد، سینمای «هولوکاست» اروپا تصاویر غیرمتعارفی از قربانیان زن را به نمایش گذاشت؛ شخصیت‌هایی که خلق و خوی متفاوت، افسرده، درگیر خودکشی با روانی بی‌ثبات، آشفته یا بحران‌زده داشتند. درباره مقاومت زنان در واقعه «هولوکاست» و بازنمایی آن باید گفت این‌که نقش اصلی زنان مقاوم کمرنگ است به‌خاطر دید مردسالارانه­ای است که در روایت­ها وجود دارد. در بیشتر فیلم­ها، زنان قربانی تعرض و تجاوز جنسی‌اند و وقتی به مساله مقاومت در جنگ جهانی دوم می­رسیم، زنان معدودی با ادبیات مقاومت در فیلم­ها می‌بینیم. در بیشتر فیلم‌ها زنان به مردان تکیه کرده‌اند.» وجود زنان، قربانی اصل غیرقابل انکاری در فیلم­هایی با موضوع «هولوکاست» است و دلیل آن را می­توان در برانگیختن حس ترحم جامعه جهانی برای صهیونیست­ها جست‌وجو کرد.

با استفاده ابزاری و سازمان­یافته از زنان برای مظلوم­نمایی صهیونیست­ها در دنیا مواجهیم؛ طوری‌که برخی طرفداران «هولوکاست» هم نسبت به اقدام ضدزن فیلم­سازان «هولوکاست» مواضع مخالفی گرفته‌اند!

نکته بعدی این‌که انصاف درباره بازنمایی زنان در ارتش نازی رعایت نشده و آنها در تمام فیلم­ها به‌مثابه حیواناتی خون‌ریز و هم­نوع­خوار نشان داده می‌شوند. در فیلم سینمایی «فهرست شیندلر» مردی غیریهود اما طرفدار یهودیان را می‌بینیم که در جریان جنگ به یهودیان کمک­های بزرگی می­کنند، ولی میان زنان چنین شخصیت­هایی نداریم تا جایی‌که آقای لوییس به‌عنوان یک یهودی و طرفدار «هولوکاست» نسبت به این مواجهه انتقاد می­کند و در کتابش می­نویسد: «میان زنان شاغل در دستگاه نازی که در سینمای «هولوکاست» به تصویر کشیده می­شود، بیشترین گروهی که با آن مواجهیم، نگهبانان و سرپرستان هستند. برخی فیلم‌های اولیه به قصد تقبیح ابعاد عظیم «هولوکاست»، داستان اردوگاه‌های کار اجباری به تصویر کشیدند و زنان را در این نقش‌ها به نمایش گذاشتند. چه این زنان برای چند ثانیه کوتاه روی پرده نقش‌آفرینی داشته باشند؛ مانند «مورد سفر دور» (1949) و «کاپو» (1960) یا نقش مهمی را ایفا کردند مانند «آخرین مرحله» (1948) و «مسافر» (1963) همه یک ویژگی مشترک دارند و آن هم طبیعت شیطانی است. به نظر می­رسد برخی صحنه‌ها صرفا برای نشان دادن هیولا بودن این زنان، ظلم رفتار آنها و بیش از حد وحشیانه بودن رفتار آنها طراحی شده است. در بسیاری از صحنه­ها زنان نازی منفعلانه تماشا می‌کنند که زنان و کودکان برهنه مانند حیوانات به سمت اتاق‌های گاز می‌روند. آنها بین کتک زدن و تعقیب وحشیانه زنان برهنه با سگ یکی را انتخاب می‌کنند و مدام به‌صورت افراد بی‌دفاع سیلی می­زنند. از مجازات ناحق لذت می‌برند. زندانیان را با شلاق سُربی می­زنند، یا سگ‌ها را تحریک می‌کنند تا به اسیرها حمله کنند. در تعداد انگشت­شماری از فیلم­های «هولوکاست» زنان نازی نقش­های مرتبطی با داستان دارند. حتی در این تعداد اندک هم بازنمایی نقش زنان نازی به کلیشه‌هایی از شخصیت‌های خشن، اروتیک، منحرف جنسی، هیولا، شست‌وشوی مغزی یا مضحک محدود می‌شود.»

صهیونیست­ها از هر ابزاری برای تاثیر بر مخاطب و برانگیختن حس ترحم‌ در جهت اثبات ماجرای «هولوکاست» دریغ نمی­کنند. در این مسیر، ابزار اصلی، زنان هستند؛ چه زنان یهودی با مظلوم‌نمایی و چه زنان نازی با ظلم بی­حد و حصر. هر دو نقش در یک مسیر گام نهاده­اند و آن، اثبات واقعه دروغین «هولوکاست» نه با دلیل­، مدرک و سند متقن و مستدل، بلکه با برانگیختن ترحم و تحت تاثیر قرار دادن بیش از حد احساس مخاطب است.

درباره نقش منفعل زن در فیلم­های «هولوکاست»ی در فصلی از کتاب «اینگرید لوییس» آمده: «فیلم‌هایی که در دهه ۲۰۰۰ منتشر شدند از صداهای روایت اول شخص استفاده می‌کنند و توجه را از پویایی زنانه شدن به سمت مفاهیمی مانند تروما، پس‌خاطره، شهادت بازماندگان و خاطرات جنسیتی سوق می‌دهند. زنانه شدن یهودیت ممکن است در برخی فیلم‌های اخیر ظاهر شود، اما نه به‌عنوان یک پارادایم مهم و موثر. نمایش قربانیان زنان، به‌طور منحصر به «هولوکاست» تعلق ندارد، بلکه پدیده‌ای بسیار گسترده‌ است که عموما در زمینه استعمار با آن مواجهیم و حالا در «هولوکاست» به اوج رسیده است. به گفته «لنتین فیگور» زن، تصویر منتخب و نماینده فاجعه است. مخاطب این فیلم‌ها شاهد تماشای نقش‌ها مختلف زن است؛ زن به‌عنوان قربانی جهانی، در نقش مادر به‌مثابه مظهر رنج، زن غمگین از درهم‌شکسته شدن زیبایی‌اش و... به‌طور کلی تصاویر زنانه فاجعه به‌عنوان بخشی از فرهنگ لغت قربانی شدن برای مصرف رسانه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.»

«زن یهودی به‌عنوان کاتالیزوری عمل می‌کند که به مردان قدرت می‌دهد، تا مرد که قهرمانان اصلی فیلم است، شجاعت و تمایلش را به هم‌تای زن خود نشان دهند. در این فیلم‌ها، شخصیت‌های مرد، نقش‌های فعالی را در جهت حفاظت و نجات جان زنان یهودی برعهده می‌گیرند و زن یهودی همیشه دریافت‌کننده منفعل کمک نشان داده می‌شود.

در بیشتر موارد، زن یهودی مانع تلاش‌های مرد برای نجات او می‌شود و فیلم، شخصیت زن را مسئول مرگ خود می‌داند. نمونه کامل این الگو، در فیلم مجارستانی «بهار در بوداپست» دیده می‌شود که سال۱۹۵۵ ساخته شده است؛ یک داستان عشقی بین زولتان، سرباز فراری، و جوتکا، دختر زیبای 20ساله یهودی که در خانه خاله‌اش پنهان شده است. وقتی بستگان شکایت می‌کنند که حضور جوتکا در خانه، زندگی آنها را به خطر می‌اندازد، دختر یهودی بدون اطلاع از خانه خارج می‌شود. چند روز بعد خانواده‌اش مطلع می‌شوند که جوتکا دستگیر و اعدام شده است. جست‌وجوی زولتان برای یافتن جوتکا با صحنه‌ای دردناک به پایان می‌رسد. این 2نفر در زندان با هم ملاقات می‌کنند و همه چیز همان‌جا تمام می‌شود. گفت‌وگوی کوتاه آن‌ها بسیار دلگرم‌کننده است، زیرا جوتکا آرام است و تسلیم سرنوشت خود شده. دختر به این نتیجه رسیده که خروج از خانه و انفعال او باعث دستگیری‌اش شده، اینجاست که از زولتان کمک می‌خواهد. فیلم تاکید می‌کند که فقط زولتان می‌تواند او را نجات دهد، اما با وجود تمام تلاش‌ها، زن جوان کشته می‌شود.

باتوجه به فیلم‌هایی که تاکنون ساخته شده، می‌توان استدلال کرد که در فیلم­های «هولوکاست» گرایش شدیدی به زنانه کردن روایت­های جنگ جهانی دوم وجود دارد. تنها دلیل آن هم، نمایش مظلومیت و قربانی شدن دروغین جامعه یهودی در مواجهه با آلمان نازی است. بازنمایی قربانی شدن یهودیان برای توجیه و محق کردن آنها در جهان به‌عنوان قومی رنج‌کشیده است باید هر طور شده، باید حقش را از دنیا بگیرد. حتی اگر بهای آن، به خاک و خون کشیدن صدها هزار زن و کودک باشد. این مساله از نژادپرستی یهودیان نشأت می‌گیرد.

با مشاهده جزییات فیلم­ها و بررسی شخصیت­پردازی آنها می­توان استفاده ابزاری از زنان یا دخترچه­ها را در جریان اثبات «هولوکاست» مشاهده کرد، نکته‌ای که بسیاری از پژوهشگران حوزه «هولوکاست» به آن پرداخته‌اند. واضح است، گروگان گرفتن احساسات دنیا و تحت تاثیر قرار دادن آنان برای حقنه کردن دروغ بزرگی به نام «هولوکاست» است. صهیونیست­ها به ظاهر مخالف هیتلر و رفتار او هستند، اما درست جا پای دیکتاتور بزرگ گذاشته­اند و با تمام توان و ابزار، دروغ بزرگ را تکرار می­کنند تا دنیا را وادار به همراهی و حمایت کنند. همانگونه که در جنگ جهانی دوم از زنان به‌عنوان بردگان جنسی استفاده شد و صدها هزار زن مورد تعرض و آزار قرار گرفت. حالا هم با جادوی پرده­ نقره­ای از زنان، موجودات قابل ترحم، زجر‌کشیده و ترسویی ساخته­اند که ابزار جنگی صهیونیست­ها هستند و فعلا باید چهره­ای زجر کشیده و بدبخت از خود به نمایش بگذارند. زنان شجاع، مبارز و مقتدر به درد دیکتاتورهای بزرگ جهان نمی­خورند. دیکتاتورها، زنان مقاوم را تحمل نمی‌کنند، نشانه‌های این ادعا را در مقاومت زنان فلسطینی مقابل سربازان صهیونیست جست‌وجو کنید.