ایران سرای امید/ بر بامت سپیده دمیده

ایران ای سرای امید

بر بامت سپیده دمید

سردبیر

«ای آرش پیش برو، به سوی تورانیان- که گروهشان به گروهِ دیوان می‌ماند- و به ایشان بگوی؛ که تو تیر خواهی انداخت. تا هر کجا تیرِ تو برود، تا همان‌جا از آنِ ایران است ...»

حتماً شما داستان اسطوره‌ایِ آرش کمانگیر را شنیده‌اید. مردم ایران در جنگ شکست خورده بودند و قرار شد شخصی تیر بیندازد تا مرز جدید ایران و توران مشخص شود. آرش بر بالای کوه البرز رفت و تیری انداخت که همه را شگفت‌زده کرد. تیر او آن‌قدر رفت را رسید به همان‌جا که مرز واقعی ایران بود و سرزمین‌های اشغال‌شده را نجات داد.

در داستانی این مسئله هم نقل شده است که یکی از پهلوانان به آرش نصیحتی کرد، او گفت: «آرش! اگر تو تیر بیندازی، تا ابد برای این مردم امید می‌شوی، و این مردم در تمام سختی‌ها منتظر می‌مانند تا یک نفر بیاید و ایشان را نجات دهد!»

آرش توجهی به این حرف نکرد و با تمام جانش تیر انداخت و همان‌جا، بر قله‌ی دماوند جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.

قله‌ی دماوند الگوی استقامت و امید است در ایران، میلیون‌ها سال ایستاده و سر به آسمان دارد و پای در زمین.