آمار
| تعداد نشریات | 48 |
| تعداد شماره‌ها | 2,296 |
| تعداد مقالات | 33,250 |
| تعداد مشاهده مقاله | 11,855,385 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,039,502 |
حجّیت ذاتی امارات عقلایی | ||
| جستارهای فقهی و اصولی | ||
| مقاله 1، دوره 9، شماره 4 - شماره پیاپی 33، اسفند 1402، صفحه 1-1 | ||
| نوع مقاله: پژوهشی (داوری عادی) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/jrj.2022.61981.2350 | ||
| نویسندگان | ||
| علی اصغر افشاری* 1؛ حمید انصاری2 | ||
| 1دانش آموخته دکتری رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه تهران (نویسنده مسئول) | ||
| 2استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشکده الهیات دانشگاه تهران، ایران | ||
| تاریخ دریافت: 03 مهر 1400، تاریخ بازنگری: 05 مهر 1401، تاریخ پذیرش: 21 مهر 1401 | ||
| چکیده | ||
| عمده دلیل اصولیان برای حجّیت امارات، بنای عقلا است. این دلیل به‌ضمیمه امضای شارع، دلیل قاطعی بر حجّیت امارات محسوب می شود امّا این مقاله می کوشد به روش تحلیلی نقش تحسین و تقبیح عقلی نسبت به امارات عقلایی را ریشه‌یابی کند و با شناسایی مؤلفه‌های امارات عقلایی، نظریه حجّیت ذاتی امارات عقلایی را، در مقابل دیدگاه حجّیت امضایی امارات، مستدلّ نماید. ملاک حسن و قبحی که این پژوهش بر آن تکیه می‌کند، ملاک مصلحت و مفسده است. نتیجه پژوهش این است که امارات عقلایی مبتنی بر بایسته های حیات و مصالح عامه که نظام جامعه متوقف بر آن‌ها است شکل می گیرند و سیره عمومی بر عمل به آن‌ها مستقر می شود. مصالح عامه و بایسته های حیات جمعی، حدّ وسطی است که امارات عقلایی را بنائات مبتنی بر تحسین و تقبیح عقلی می شناساند و درنتیجه به‌حکم عقل، حجّیت می یابند؛ حجّیت به‌حکم عقل حجّیت ذاتی است، بر خلاف نظام معمول حجّیت که در آن، حجّیت ذاتی از آن قطع است و سایر امارات حجّیت عرضی دارند. نظریه حجّیت ذاتی امارات عقلایی، سازه جدیدی از نظام حجّیت اصولی به دست می دهد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| حجّیت ذاتی؛ امارات؛ بنای عقلا؛ امضای شارع؛ حسن و قبح | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Inherent Validity of Rational Indications | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Ali Asghar Afshari1؛ Hamid Ansari2 | ||
| 1Graduate of the Doctoral Degree in Jurisprudence and Fundamentals of Islamic Law at Tehran University; Tehran, Iran (Corresponding Author); | ||
| 2Assistant Professor of Faculty of Theology and Islamic Studies, University of Tehran, Iran; | ||
| چکیده [English] | ||
| The bases of intellectuals are the main reason that is introduced by Uṣūlī scholars for the validity of the imārāt (indications). This reason, along with the approval of the shāriʻ (lawmaker), is considered decisive proof of the validity of the indications. But, contrary to the theory of the validity of approved indications, can it be said that the validity of the indications is not made by shāriʻ and could not be, as it is not accepted and it is not possible to reject it at all by shāriʻ. Rather, do rational indications have inherent validity? Using the analytical method, this study tries to derive the role of rational taḥsīn (admiration) and taqbīḥ (condemnation) in relation to the rational indications and to substantiate the theory of the inherent validity of the rational indications by identifying its components. The theory that this study relies on as the criterion of ḥusn (good) and qubḥ (evil) is the criterion of expediency and corruption. This study comes to the conclusion that rational indications are formed based on the needs of life and public interests, which the society system depends on, and the public attitude is based on acting on them. Public interests and the needs of social life are the middle ground that recognizes rational indications as structures based on rational admiration and condemnation. As a result, they are valid by virtue of intellect. This ḥujjīyat (validity) is inherent according to virtue of intellect. Unlike the usual system of validity, in which the inherent validity is removed from it, and other indications have ʻaraḍī (accidental) validity, the theory of the inherent validity of rational indications provides a new structure of the uṣūlī validity system. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Inherent Validity, Indications, Bases of Intellectuals, Approval of the Lawmaker, Good and Evil | ||
| اصل مقاله | ||
|
به فایل PDF مراجعه فرمایید. | ||
| مراجع | ||
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 74 |
||