نارستانی, مهدی. (1403). واکاوی استیذان در قصاص در عصر حکومت اسلامی مبتنی بر اندیشه انتصاب. اسلام و مطالعات اجتماعی, 10(2), 1-1. doi: 10.22034/jrj.2024.68653.2788
مهدی نارستانی. "واکاوی استیذان در قصاص در عصر حکومت اسلامی مبتنی بر اندیشه انتصاب". اسلام و مطالعات اجتماعی, 10, 2, 1403, 1-1. doi: 10.22034/jrj.2024.68653.2788
نارستانی, مهدی. (1403). 'واکاوی استیذان در قصاص در عصر حکومت اسلامی مبتنی بر اندیشه انتصاب', اسلام و مطالعات اجتماعی, 10(2), pp. 1-1. doi: 10.22034/jrj.2024.68653.2788
نارستانی, مهدی. واکاوی استیذان در قصاص در عصر حکومت اسلامی مبتنی بر اندیشه انتصاب. اسلام و مطالعات اجتماعی, 1403; 10(2): 1-1. doi: 10.22034/jrj.2024.68653.2788
واکاوی استیذان در قصاص در عصر حکومت اسلامی مبتنی بر اندیشه انتصاب
استادیار گروه حقوق دانشگاه حکیم سبزواری. سبزوار- ایران
تاریخ دریافت: 16 اسفند 1402،
تاریخ بازنگری: 22 اردیبهشت 1403،
تاریخ پذیرش: 22 اردیبهشت 1403
چکیده
چکیده:
یکی از نهادهای دادرسی در مرحله اجرای قصاص «استیذان در قصاص» است که در فقه در خصوص لزوم یا عدم لزوم آن اختلافنظر وجود دارد پس از انقلاب قانونگذار بر اساس اصل چهارم قانون اساسی به لزوم این نهاد در قانون مجازات پرداخته است. مطابق اصل پنجم قانون اساسی ولایتفقیه مبنای مشروعیت حاکمیت است و نظر به اینکه در فقه سیاسی دو نظریه مشهور انتخاب و انتصاب برای ولایتفقیه تبیین شده است و هرکدام از قانون اساسی قرائنی را برای اثبات خود ارائه مینمایند. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی به دنبال پاسخ به این سؤال است که اگر پیشفرض مشروعیت حاکمیت در حکومت اسلامی نظریه انتصاب باشد وضعیت نهاد «استیذان در قصاص» در نظام حقوقی این حکومت چگونه است؟ در این پژوهش با بهرهگیری از منابع و آراء فقهی به تحلیل ساختار اندیشه انتصاب و تأثیر آن برنهادهای دادرسی پرداخته شدهاست. با توجه به مبانی فقهی به نظر میرسد برفرض پذیرش نظریه لزوم استیذان از رهبری در قصاص، نظر به اینکه مطابق نظریه انتصاب تمام نهادهای حاکمیتی تحت اشراف و ولایت رهبری هستند و علت وضع این نهاد در این ساختار سیاسی حاصل است و لزوم نهاد استیذان تحصیل حاصل است و با توجه به چالشهای متعدد آن اگر نگوییم غیرمجاز است قطعاً خلاف احتیاط هست.
Analyzing Istīdhān in Retribution During the Era of Islamic Governance Based on the Theory of Appointment
نویسندگان [English]
Mahdi Narestani
Assistant Professor Hakim Sabzevari University
چکیده [English]
One of the judicial institutions involved in the execution of retribution (qiṣāṣ) is istīdhān (seeking permission), a subject of debate in Islamic jurisprudence regarding its necessity. After the Islamic Revolution in Iran, the legislator, following the fourth principle of the constitution, emphasized the necessity of this institution within the penal code. According to the fifth principle of the constitution, wilāyah al-faqīh (guardianship of the jurisprudent) forms the basis of governmental legitimacy. In political jurisprudence, two main theories—intikhāb (election) and intiṣāb (appointment)—have been proposed for wilāyah al-faqīh, with both theories claiming constitutional support.
Using a descriptive-analytical approach, this study aims to answer the question: assuming the legitimacy of sovereignty in an Islamic government is based on the theory of appointment, what role does the institution of istīdhān in retribution play within this legal system? Drawing from legal sources and scholarly opinions, this research examines the intellectual framework of the theory of appointment and its implications for judicial practice. Based on jurisprudential foundations, it appears that, assuming the necessity of seeking permission (istīdhān) from the Supreme Leader in matters of retribution, this requirement faces significant challenges. If it is not entirely impermissible, it certainly goes against the principle of iḥtīyāṭ (caution). Under the theory of appointment, all governing institutions fall under the authority and leadership of the supreme leader, and the reasoning behind the establishment of istīdhān emerges from this political structure. Therefore, the necessity of this institution has already been established within this framework.
کلیدواژهها [English]
Istīdhān, the Leader, Retribution, the Theory of Appointment, Wilāyah al-Faqīh
اصل مقاله
به فایل PDF مراجعه فرمایید.
در دست طراحی است
مراجع
قرآن کریم
ابن فارس، احمد بن فارس. (1404 ق). معجم مقائیس اللغة. قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم.
جوادی آملی، عبدالله. (1388).تفسیر تسنیم. چاپ سوم، قم: نشر اسراء.
جوادی آملی، عبدالله. (1391). سروش هدایت. قم: نشر اسراء.
خلخالى، سید محمدمهدی موسوى. (1422 ق). حاکمیت در اسلام یا ولایتفقیه. مترجم: جعفر الهادى، قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
صیمرى، مفلح بن حسن (حسین). (1420 ق). غایة المرام فی شرح شرائع الإسلام. بیروت: دار الهادی.
طاهری، محسن، قادری نمین، مسعود، و صالحی فارسانی، علی (1401). اصل تفکیک قوا و نظریههای موجود در آن. ماهنامه جامعهشناسی سیاسی ایران، 5(11)، 2141-2155. doi: 30510/psi.2022.346589.3566.
طوسى، ابوجعفر، محمد بن حسن. (1407 ق). تهذیب الأحکام. چاپ چهارم، تهران: دار الکتب الإسلامیة.
شهید ثانى، زینالدین بن على. (1410 ق). الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة (المحشّٰى - کلانتر). قم:کتابفروشی داورى.
شهید ثانى، زینالدین بن على. (1413 ق). مسالک الأفهام إلى تنقیح شرائع الإسلام. قم: مؤسسه المعارف الإسلامیة.
عراقى، ضیاءالدین. (1388 ش). الاجتهاد و التقلید. قم: نوید اسلام.
فیرحی، داود. (1393 ش). فقه و سیاست در ایران معاصر. تهران: نشر نی.
قاسمى، محمد على و پژوهشگران دانشگاه علوم اسلامى رضوى. (1426ق). فقیهان امامى و عرصههاى ولایت فقیه. مشهد: انتشارات دانشگاه علوم اسلامى رضوى.
قمی، علی بن محمد. (1379 ش).جامع الخلاف و الوفاق بین الإمامیة و بین أئمة الحجاز و العراق. محقق: حسین حسنی بیرجندی، قم: زمینهسازان ظهور امام عصر (عج).
لک زایی، شریف. (1386 ش). بررسی تطبیقی نظریههای ولایتفقیه. چاپ دوم، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و معاونت پژوهشی دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم.
گلپایگانى، سید محمدرضا موسوى. (1405 ق). کتاب الشهادات (للگلبایگانی). قم: بینا.
گلپایگانى، سید محمدرضا موسوى. (1413 ق).کتاب القضاء (للگلبایگانی). قم: دارالقرآن الکریم.
گلپایگانى، لطفالله صافى. (بیتا). ضرورة وجود الحکومة أو الولایة للفقهاء. بیجا: بینا.
گیلانى فومنى، محمدتقی بهجت. (1426 ق). جامع المسائل. چاپ دوم، قم: دفتر معظم له.
مبلغى، احمد. (بی تا). فقه سیاسى امام على آرمانگرایى یا واقعگرایى. مجله فقه اهل بیت علیهم السلام (فارسى). ج28، ص: 71. قم: مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامى بر مذهب اهلبیت علیهمالسلام.
مرعشى شوشترى، سید محمدحسن. (1427 ق). دیدگاههاى نو در حقوق. چاپ دوم، تهران: نشر میزان.
مصباح یزدی، محمدتقی. (1397). حکیمانهترین حکومت: کاوشی در نظریه ولایتفقیه. چاپ چهارم، قم: انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).
مکارم شیرازی، ناصر. (1427 ق). استفتاءات (مکارم). گردآورنده: ابوالقاسم علیاننژادی، قم: مدرسة الإمام علی بن أبی طالب (علیهالسلام).
مکارم شیرازی، ناصر. (1425 ق). انوارالفقاهة. قم: مدرسة الإمام علی بن ابی طالب علیه السّلام.
منتظری، حسینعلی. (1384 ش). استفتاءات (منتظری). تهران: نشر سایه.
منتظرى ، حسینعلى - مترجم: صلواتى، محمود و شکورى، ابوالفضل. (1409ق). مبانى فقهى حکومت اسلامى. قم: مؤسسه کیهان.
معرفت، محمدهادی. (1389 ش). ولایتفقیه. چاپ چهارم، قم: مؤسسه فرهنگی تمهید.
موسوى خمینى، روحالله. (1426 ق). الاجتهادو التقلید. تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره).