طاهری نیا, احمد. (1403). بررسی مفهومی و مصداقی واژه‌های «زینتهن» و «ما ظهر» در سوره نور و نقد دیدگاه‌ها. اسلام و مطالعات اجتماعی, 29(110), 67-88. doi: 10.22081/jqr.2023.66923.3797
احمد طاهری نیا. "بررسی مفهومی و مصداقی واژه‌های «زینتهن» و «ما ظهر» در سوره نور و نقد دیدگاه‌ها". اسلام و مطالعات اجتماعی, 29, 110, 1403, 67-88. doi: 10.22081/jqr.2023.66923.3797
طاهری نیا, احمد. (1403). 'بررسی مفهومی و مصداقی واژه‌های «زینتهن» و «ما ظهر» در سوره نور و نقد دیدگاه‌ها', اسلام و مطالعات اجتماعی, 29(110), pp. 67-88. doi: 10.22081/jqr.2023.66923.3797
طاهری نیا, احمد. بررسی مفهومی و مصداقی واژه‌های «زینتهن» و «ما ظهر» در سوره نور و نقد دیدگاه‌ها. اسلام و مطالعات اجتماعی, 1403; 29(110): 67-88. doi: 10.22081/jqr.2023.66923.3797
تاریخ دریافت: 17 تیر 1402،
تاریخ بازنگری: 10 مهر 1402،
تاریخ پذیرش: 23 مهر 1402
چکیده
واژگان «زینتهن» و «مَا ظهر منها» در آیه 31 سوره نور، از کلمات محوری و نقش‌آفرین در بحث حجاب، مواضع پوشش و مواضع مستثناست که به‌سبب برخی از ابهامات مفهومی و مصداقی، سبب ارائه دیدگاه‌های مختلف در وجوب و عدم وجوب حجاب، مواضع وجوب پوشش و مستثنیات آن شده است. مقاله حاضر با هدف تبیین مفهوم و مصداق این دو کلمه، با روش تحلیلی-تفسیری، به بررسی آنها پرداخته و به این نتیجه رسیده است که هرچند واژه «زینت» در لغت مخصوص زینت‌های عارضی است، ولی در استعمالات قرآنی اعم از زینت‌های ذاتی و عارضی است و به اندام زن نیز اطلاق می‌شود. همچنین مقصود از «ما ظهر منها»، زینت‌هایی است که به‌طور عادی و طبیعی پوشانده نمی‌شوند، نه اندامی که به‌صورت اتفاقی و غیر ارادی ظاهر می‌شوند و نه خصوص ساق پا یا لباس یا اندامی که در اصل آفرینش ظاهر هستند. بنابراین مصادیق «زینتهن» (زینت زنان) عبارت‌اند از: اندام زنان، زیورآلات، لباس و رنگ و روغن‌های آرایشی. و مصادیق «ما ظهر منها» عبارت‌اند از: صورت، دست و آرایش‌های واقع در آنها که از ممنوعیت اظهار استثنا شده‌اند.
The Conceptual and Evidential Study of the Words Zīnatahunna and Mā Ẓahara in Sūrat al-Nūr and Critique of Views
نویسندگان [English]
Ahmad Taherinia
Assistant Professor, Imam Khomeini Educational and Research Institute
چکیده [English]
The words zīnatahunna and mā ẓahara in verse 31 of Sūrat al-Nūr are among the pivotal and role-creating words in the discussions of ḥijāb (Islamic dress code), positions to be covered, and positions of exception, which due to some conceptual and evidential ambiguities, have caused different views on the obligation and non-obligation of ḥijāb, positions of mandatory coverage and its exceptions. With the aim of explaining the concept and instances of these two words, the present article has studied them with an analytical-interpretive method and has come to the conclusion that although the word zīnat (charms) lexically means accidental (‘āriḍī) charms, but in the Qur'anic usages, it refers to both essential and accidental charms and it is applied to the female body, too. Furtheremore, what is meant by māẓahara minhā (what is outward) is charms or ornaments that are not normally and naturally covered, not organs that appear accidentally and involuntarily, and not especially the lower part of the legs or the clothes or organs that are visible in the original creation. Therefore, the instances of zīnatahunna (women's charms) are: women's body, jewelry, clothing, and cosmetics. And the instances of māẓahara minhā are: face, hands and makeup applied on them, which are exempted from the prohibition of outward expression (iẓhār).
