سید شهدای هفت تیر

|دل نوشته

مجید ملامحمدی 

شیفتگان خدمت

امام (ره) برای ما دین آورد مهربانی آورد. به دنیای مان رونق ایمان و امید داد و درختهای خیال‌مان را پر از میوه‌ی بیداری کرد. فرهنگ نامه‌ی زندگی ما با قلم زیبا و آسمانی او پرشد از واژه های ایثار، شجاعت ،محبت تلاش ایمان بسیج... آقای معلم ما هم همراه معلم‌های دیگر آمده بود که این چند‌واژه‌ی مهم را به ما یاد بدهد و برای مان معنا کند. اسم آقای معلم ما بود «آیت الله دکتر سید محمد بهشتی.»

او عمامه‌ی سیاهی به سر می‌بست و قامت معتدل داشت. خودش می‌گفت: «ما راست قامتان جاودانه‌ی تاریخ خواهیم ماند. (۱)) چشم هایش پر از حرف تازه بود و حرفهایش سرشار ترنم خدمت. خودش می‌گفت: «ما شیفتگان خدمتیم نه تشنگان قدرت (۲)» آقای معلم ما برای خدمت نه شب می‌شناخت نه روز؛ نه تهران می‌شناخت نه آن روستای دور افتاده‌ی سیستان یا خراسان را آقای معلم ما سفره‌ی دلش همیشه برای آدمهای مستضعف باز بود و قصه نویس تنهایی‌اش دردمندان کشورمان بودند. آقای معلم ما نه اهل ثروت بود نه معنای آن را می دانست هر چند‌ به او تهمت می‌زدند. او همراه خودش هم مهربانی داشت. هم ایثار هم تلاش؛ به همین خاطر نقش او در مدرسه‌ی بزرگ ایران ما چه قدر مهم و کارگشا بود. امام (ره) مهربان ما چه قدر به وجود او عشق می‌ورزید. آقای معلم ما خار در چشم دشمنان اسلام بود (۳)». به همین خاطر دشمن تبر کینه برداشت و به قامت سبز او زد. قامت او شکست؛ اما ریشه‌اش بر جای ماند. او شهید شد و هفتادودو پرستوی شهید (۴) همراه او به آسمان پریدند. امروز از آن ریشه‌ی انبوه سروی زیبا به آسمان قد کشیده و نام و یاد و راه او زنده است...

امام (ره) ما می‌گفت: آقای بهشتی مثل یک ملت بود برای ملت ما».

یادشان خیلی به خیر جایشان بسیار خالی

۱ و (۲) از سخنان شهید مظلوم دکتر بهشتی

(۳) از سخنان امام خمینی (ره) در مورد شهید بهشتی

(۴) همراه شهید بهشتی ۷۲ تن از مسؤولان نظام اسلامی در روز ۷ تیر

۱۳۶۰، در دفتر حزب جمهوری اسلامی با بمب منافقین شهید شدند.