آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,499 |
| تعداد مقالات | 35,584 |
| تعداد مشاهده مقاله | 14,634,169 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,585,587 |
بازخوانی آراء مفسران قرآن از مفهوم «اثخان» با تأکید بر آیه 67 سوره انفال | ||
| پژوهش های قرآنی | ||
| مقاله 4، دوره 29، شماره 112، آذر 1403، صفحه 63-82 اصل مقاله (570.19 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jqr.2023.67103.3820 | ||
| نویسندگان | ||
| داود اسماعیلی* 1؛ نرگس خوشبخت2 | ||
| 1استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان | ||
| 2کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان | ||
| تاریخ دریافت: 17 مرداد 1402، تاریخ بازنگری: 28 مهر 1402، تاریخ پذیرش: 02 آبان 1402 | ||
| چکیده | ||
| مشتقّات واژه «اثخان» در قرآن تنها دومرتبه و درباره حکم اسارت، به‌عنوان یکی از احکام و فنون جنگی به‌کار رفته است. تفاوت ظاهری حکم موجود در دو آیه «ما کانَ لِنَبِیٍّ أَنْ یَکُونَ لَهُ أَسْری حَتَّی یُثْخِنَ فِی الْأَرْضِ تُریدُونَ عَرَضَ الدُّنْیا وَ اللَّهُ یُریدُ الآخِرَةَ وَ اللَّهُ عَزیزٌ حَکیمٌ» (انفال: 67) و «فَإِذَا لَقِیتُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا....» (محمد: 4)، ظهور عتاب در سیاق و نیز دریافت متفاوت از مفهوم «اثخان» و کمّ و کیف آن، سبب شده مفسّران قرآن برداشت‌های گوناگون و گاه متناقضی از این آیات ارائه دهند؛ گرچه دامنه تضارب آرای تفسیری در آیه 67 سوره انفال گسترده‌تر است. این پژوهش با تحلیل و نقد آرای مفسّران در این موضوع و با توجه به مفهوم «اثخان» [کُشت‌وکشتار شدید یا مغلوب شدن دشمن]، زمان نزول این دو آیه و نیز واکاوی قراین لحن آیات، تلاش نموده تفسیری منسجم از این دو آیه ارائه دهد و در پایان باورمند گردیده که دو آیه حاوی «اثخان»، بر مضمونی مشترک دلالت دارند و مفهوم «اثخان»، غلبه قدرتمندانه و پیروزی در میدان جنگ است که پس از آن، اسیرگرفتن جایز می‌گردد. همچنین در این آیات، قرینه‌ای برای حمل سیاق بر عتاب و سرزنش وجود ندارد و لحن هر دو آیه همراه با هشدار است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اسارت؛ جنگ بدر؛ سوره انفال؛ سوره محمد | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Reappraisal of the Opinions of the Qur'an Interpreters on the Concept of Ithkhān with an Emphasis on Verse 67 of Sūrat al-Anfāl | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Davoud Esmaili1؛ Narges Khoshbakht2 | ||
| 1Assistant Professor, Department of Qur'an and Hadith Sciences, University of Isfahan | ||
| 2M.A. in Qur'an and Hadith Sciences, University of Isfahan | ||
| چکیده [English] | ||
| Derivatives of the word ithkhān (decimation) are used in the Qur'an only twice and about the ruling of captivity, as one of the rulings and techniques of war. The apparent difference of the ruling in the two verses, ﴾A prophet may not take captives until he has thoroughly decimated [the enemy] in the land. You desire the transitory gains of this world, while Allah desires [for you] [the reward of] the Hereafter, and Allah is all-mighty, all-wise.﴿ (Anfāl: 67) and ﴾When you meet the faithless in battle, strike their necks. When you have thoroughly decimated them, bind the captives firmly. Thereafter either oblige them [by setting them free] or take ransom, until the war lays down its burdens….﴿ (Muhammad: 67), the appearance of reproach in the context, and also the different perception of the concept of ithkhān and its quantity and quality have caused the interpreters of the Qur'an to present different and sometimes contradictory impressions of these verses; although the scope of conflicting interpretations in verse 67 of Sūrat al-Anfāl is more extensive. This research tries to present a coherent interpretation of these two verses by analyzing and criticizing the opinions of the interpreters on this issue and considering the concept of ithkhān [large-scale killing or defeating the enemy], the time of the revelation of these two verses, as well as the analysis of the tone of the verses, and in the end, it is believed that the two verses containing ithkhān indicate a common theme and the concept of ithkhān is a powerful dominance and victory in the battlefield, after which it is permissible to take captives. Also, in these verses, there is no indication for implying the context of reproach and blame, and the tone of both verses conveys a warning. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| ithkhān, captivity, Battle of Badr, Sūrat al-Anfāl, Sūrat Muhammad | ||
| مراجع | ||
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 136 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 55 |
||