آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,446 |
| تعداد مقالات | 34,905 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,854,583 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,179,992 |
استثناهای اصل عدم نقل در وضع لغات | ||
| جستارهای فقهی و اصولی | ||
| مقاله 1، دوره 10، شماره 2 - شماره پیاپی 35، تیر 1403، صفحه 7-32 اصل مقاله (631.89 K) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی (داوری عادی) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/jrj.2024.67775.2722 | ||
| نویسنده | ||
| محمد شفیعی* | ||
| طلبه سطح چهار حوزه علمیه قم. قم - ایران. | ||
| تاریخ دریافت: 20 آبان 1402، تاریخ بازنگری: 25 اردیبهشت 1403، تاریخ پذیرش: 30 تیر 1403 | ||
| چکیده | ||
| یکی از چالش‌های استنباط از ادله لفظی، احتمال تغییر معانی الفاظ در طول زمان است. در مقابل این احتمال به اصل عدم نقل استناد شده و لفظ آیات و روایات مطابق معنای متأخر آن‌ها تفسیر می‌شود. باوجود گسترۀ استفاده از اصل عدم نقل، استثناهای این اصل کمتر مورد ارزیابی تفصیلی قرار گرفته است. هدف از این مقاله که به روش توصیفی-تحلیلی به رشته تحریر درآمده، بیان چیستی استثناهای اصل عدم نقل و بررسی صحت هر استثنا بر پایه مبانی مختلف در پذیرش این قاعده بوده است؛ چراکه در کتب اصولی استثناهای اصل عدم نقل به‌صورت پراکنده و با صرف‌نظر از تطبیق مبانی مختلف بیان شده‌اند. از سوی دیگر در معدود آثار پژوهشی پیرامون اصل عدم نقل فقط به اصل برخی از استثناها اشاره شده است. در موارد نادر موجود هم از صحت‌سنجی موارد استثنا بر اساس مبانی مختلف اصولی خودداری شده است. پس از بررسی‌ها روشن شد که مهم‌ترین استثناهای این اصل عبارتند از: الف) علم به اصل نقل و شک در زمان آن؛ ب) علم به زمان نقل و جهل به تاریخ استعمال؛ ج) وجود مقتضی خاص برای نقل؛ د) عدم فحص از معارض. مهم‌ترین مبانی اصولی در پذیرش قاعده عبارتند از استصحاب، سیره (عقلا و متشرعه) و غلبه استعمال؛ بر اساس هر مبنا، استثناهای موردپذیرش در اصل عدم نقل متفاوت خواهد بود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اصل عدم نقل؛ اصالة التطابق؛ تشابه الأزمان؛ اتحاد العرفین؛ استصحاب قهقری | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Exceptions to the Principle of Non-Transmission in the Evolution of Word Meanings | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mohammad Shafiei | ||
| Fourth Level Student at Qom Seminary; Qom- Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| One of the challenges in interpreting verbal evidence is the possibility that word meanings may change over time. To counter this, scholars refer to the principle of non-transmission, which holds that the words in verses and ḥadīths should be interpreted according to their original meanings rather than later ones. Despite the broad application of this principle, its exceptions have not been thoroughly studied. This study, using a descriptive-analytical method, aims to identify the exceptions to the principle of non-transmission and assess the validity of each exception based on different foundational approaches to this principle. In uṣūlī (principles of jurisprudence) literature, the exceptions are often presented in a fragmented manner without considering various theoretical bases. Additionally, existing research on the principle of non-transmission typically only mentions some exceptions and rarely evaluates their validity across different uṣūlī frameworks. The study reveals that the most significant exceptions to the principle are: a) Having knowledge of the principle of transmission but uncertainty about when it occurred; b) Knowing the time of transmission but not the date of the word’s original usage; c) The presence of a special reason for the transmission; d) Failure to verify the opposition. The most important uṣūlī foundations for accepting the principle include istiṣḥāb (presumption of continuity), sīrah (customs of intellectuals and religious communities), and the prevalence of usage. Depending on which basis is applied, the accepted exceptions to the principle of non-transmission may vary. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Principle of Non-Transmission, Iṣālat al-Taṭābuq, Tashabuh al-Azmān, Itiḥād al-ʻUrfayn, Istṣḥāb al-Qahqarī | ||
| اصل مقاله | ||
|
به فایل PDF مراجعه نمایید. | ||
| مراجع | ||
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 202 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 66 |
||