آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,408 |
| تعداد مقالات | 34,617 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,341,508 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,871,564 |
نقد رویکرد تفسیری آیت‌الله جوادی آملی درباره علت تقدیم و تأخیر در فواصل آیات | ||
| پژوهش های قرآنی | ||
| مقاله 5، دوره 29، شماره 113، بهمن 1403 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jqr.2024.68298.3929 | ||
| نویسنده | ||
| علی اصغر آخوندی* | ||
| استادیار گروه معارف اسلامی‌دانشگاه صنعتی شاهرود، ایران | ||
| تاریخ دریافت: 16 دی 1402، تاریخ بازنگری: 24 بهمن 1402، تاریخ پذیرش: 10 خرداد 1403 | ||
| چکیده | ||
| هماهنگی و تناسب پایان آیات در قرآن به دلیل ایجاد نظم‌آهنگِ خاص در سوره‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ تا جایی که به همین علت، فراهنجاری‌ها و ساختارشکنی‌های ادبی و لفظی فراوانی در فواصل آیات مشاهده می‌شود. یکی از ساختارشکنی‌های نحوی که بسیار زیاد در فرجام آیات به وقوع پیوسته، تقدیم و تأخیر است. پرسش مهم این است که دلیل این تقدیم و تأخیرها در پایان آیات چیست؟ آیا دلیل لفظی و ظاهری دارد، یا به جهت دلالت و معناست؟ برخی از مفسرانی که به این موضوع توجه نشان داده‌اند، جنبه لفظی و ظاهری، یعنی تناسب و هماهنگی فواصل، و عده‌ای دیگر، جنبه معنایی و محتوایی، مانند حصر و اهمیت موضوع را دلیل اصلی تقدیم و تأخیر در فواصل دانسته‌اند. گروهی ازجمله آیت‌الله جوادی آملی نیز به هر دو جنبه اهتمام ورزیده‌اند. در این مقاله سعی شده با روش توصیفی- تحلیلی، به بررسی و نقد رویکرد مفسر تسنیم در زمینه تقدیم و تأخیر در فواصل پرداخته شود. با مقایسه و تطبیق عبارات و الفاظ پایان آیه، با همان عبارات و الفاظ در ابتدا یا میانه آیات، این نتیجه به‌دست می‌آید که مهم‌ترین عامل در تقدیم و تأخیر در فرجام آیات، تناسب و هماهنگی فواصل است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| فواصل آیات؛ تقدیم و تأخیر؛ تفسیر تسنیم؛ آیت‌الله جوادی آملی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Critique of Ayatollah Javadi Amoli's Interpretive Approach Concerning the Reason for the Priority and Posteriority at the Intervals of Verses | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Ali Asghar Akhundi | ||
| Assistant Professor, Islamic Studies Department, Shahrood University of Technology, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| The harmony and proportion of the end of verses in the Qur'an is of particular importance due to the creation of a specific rhythm in the sūrahs; to the extent that for this reason, many literary and verbal transnormalities and deconstructions are observed at the intervals of verses. One of the syntactic deconstructions that occur very often at the end of the verses is priority and posteriority. The important question is: what is the reason for these priorities and posteriorities at the end of the verses? Is there a literal and exterior reason, or is it due to implication and meaning? Some interpreters who have paid attention to this issue have considered the literal and exterior aspect, i.e. the proportion and harmony of intervals, and others have considered the semantic and content aspect, such as the limitation and importance of the subject, as the main reason for the priority and posteriority in the intervals. A group of interpreters, including Ayatollah Javadi Amoli, have also asserted both aspects. With the use of a descriptive-analytical method, it is attempted in this article to examine and criticize the approach of the Tasnīm's interpreter in the field of priority and posteriority in intervals. By comparing and matching the phrases and words of the end of the verse with the same phrases and words at the beginning or middle of the verses, the conclusion is drawn that the most important factor in the priority and posteriority at the end of the verses is the proportion and harmony of intervals. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Verse intervals, priority and posteriority, Tafsīr-i Tasnīm, Ayatollah Javadi Amoli | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 27 |
||