آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شمارهها | 2,392 |
| تعداد مقالات | 34,405 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,110,168 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,780,496 |
امامت و مهدویت در مذهب تشیّع از دیدگاه هانری کُرْبَنْ | ||
| سیره پژوهی اهل بیت (علیهم السلام) رویکرد تمدنی | ||
| دوره 10، شماره 18، فروردین 1403، صفحه 73-86 اصل مقاله (715.17 K) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/csa.2024.76770 | ||
| نویسنده | ||
| بتول بصیری | ||
| استادیار گروه آموزش علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان | ||
| تاریخ دریافت: 21 خرداد 1403، تاریخ بازنگری: 13 دی 1403، تاریخ پذیرش: 05 شهریور 1403 | ||
| چکیده | ||
| هانری کُرْبَنْ (۱۹۰۳–۱۹۷۸م) فیلسوف، شیعهشناس و ایرانشناس فرانسوی از نخستین متفکران اروپایی است که عرفان و تفکر ایرانی اسلامی بهویژه شیعی را به غرب شناسانده است. این پژوهش با رویکردی تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانهای به بررسی دیدگاه هانری کُرْبَنْ درباره ویژگیهای مذهب تشیّع یعنی مسئله «امامت» و «مهدویت» میپردازد. سؤال اصلی پژوهش این است که کُربَن چگونه با مسئله «امامت و مهدیت» مواجه شدهاست؟ کُرْبَنْ در مسئله «امامت» نقش امام را آموزش معنای تأویلی کلام وحی و هدایت پیروان به سوی روح و باطن این کلام میداند. مأموریت امام، انتقال جنبه درونی مأموریت پیامبر(ص) است، یعنی پیامبر «کلمه» و امام «روح» آن را انتقال میدهد. در اندیشه او آخرین امام، موجودیتی اسرارآمیز دارد و با لقبهایی چون «قائم»، «مَهدی»، «منتظَر»، «حجّت» و «امام غایب» خوانده میشود. در واقع معنای عمیق «غایب از نظر» این است که انسانها خود در پوششی فرو رفتهاند که توانایی درک دیدن امام را ندارند. با وجود آنکه امام برحسب ظاهر در پرده غیبت به سر میبرد، ولی بر دل و جان شیعیان پرتو افشانی میکند. «مهدویت»، بنیاد اصلی شیعه و عرفان آن است و خوشبختانه ضمیر خودآگاه شیعی به سوی آیندهای نامعلوم و مبهم چشم نمیدوزد، بلکه نگاهش به «فرجی» معطوف به «آخرالزمان» است. | ||
| کلیدواژهها | ||
| امامت؛ تشیّع؛ هانری کُرْبَنْ؛ مهدویت | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Imamate and Mahdism in Shi‘ism from the Perspective of Henry Corbin | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Batool Basiri | ||
| Assistant Professor, Department of Educational Sciences, Farhangian University | ||
| چکیده [English] | ||
| Henry Corbin (1903–1978), a French philosopher, scholar of Shi’ism, and Iranologist, was one of the first European thinkers to introduce Iranian Islamic mysticism and thought particularly Shi’ism to the West. Adopting an analytical approach and referencing library sources, this research examines Corbin's views on the key aspects of Shi’a Islam; namely, the concepts of Imamate (religious leadership) and Mahdism. The central question of this study is: How did Corbin engage with the concepts of Imamate and Mahdism? Regarding the Imamate, Corbin views the Imam's role as teaching the interpretive meaning (Taʾwīl) of divine revelation and guiding followers towards the spiritual and esoteric essence of these words. The Imam’s mission, according to Corbin, is to convey the inner dimension of the Prophet's mission—where the Prophet delivers the "Word," the Imam communicates its "Spirit". Corbin describes the final Imam as having a mysterious existence, referring to him by titles such as Gha’im, Mahdi, Montazar, Hojjat, and Imam Gha’ib. The profound meaning of being "hidden from sight" lies in the notion that humanity is enveloped in veils that prevent it from perceiving the Imam. Despite his outward occultation, the Imam continues to radiate guidance to the hearts and souls of Shi’a believers. Mahdism, Corbin asserts, forms the foundational basis of Shi’ism and its mysticism. Significantly, the Shi’a consciousness does not direct its gaze toward an uncertain and ambiguous future. Instead, it looks forward to the promise of deliverance (Faraj), rooted in the events in the end of times (Akher-az-zaman). | ||
| کلیدواژهها [English] | ||
| ImaImamate, Shi’ism, Henry Corbin, Mahdism | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 19 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 7 |
||