آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,462 |
| تعداد مقالات | 35,184 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,996,007 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,253,301 |
گفتمان زمانه و سیره ی سیاسی- اجتماعی امام سجاد علیه السلام با روش تقیّه (مطالعه موردی: تبیین تقیّه در مواجهه با قیام حَرّه) | ||
| تاریخ اسلام | ||
| مقالات آماده انتشار، اصلاح شده برای چاپ، انتشار آنلاین از تاریخ 22 اردیبهشت 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/hiq.2022.55052.1943 | ||
| نویسندگان | ||
| مرضیه برزن* 1؛ کریم نجفی برزگر2؛ اصغر قائدان3؛ مریم غلامی4 | ||
| 1دانشجوی دکترا دانشگاه پیام نور واحد قشم و عضو هیات علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه | ||
| 2عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور تهران مرکزی | ||
| 3عضو هیأت علمی دانشگاه تهران | ||
| 4دانشگاه پیام نور تهران | ||
| تاریخ دریافت: 26 تیر 1398، تاریخ بازنگری: 29 آذر 1398، تاریخ پذیرش: 13 دی 1400 | ||
| چکیده | ||
| تقیّه به معنی پرهیز از افتادن به دام خطر و مهلکه، از مهم‌ترین عوامل حفظ مکتب تشیع در طول تاریخ است. پس از واقعه‌ی کربلا و شهادت امام حسین(ع)، امام سجاد(ع) (امامت: 61-95ه.ق) به ناچار رویه‌ی تقیّه را به عنوان بهترین روش سیاسی در پیش گرفت، امامان بعدی شیعه نیز با بهره گیری از این روش برای حفظ امامت و هویت تشیع آن را به کار گرفتند. حوادث و فتنه‌هایی که در این برهه از تاریخ امامت رخ نمود از پیچیده‌ترین و خطرناک‌ترین بحران‌هایی بود که هر کدام موضوع اتخاذ مواضعی هوشمندانه را می‌طلبید و هر اشتباهی می‌توانست تداوم امامت و بازسازی جامعه شیعه را که امام سجاد(ع) در پی آن بود با خطرات جبران ناپذیری مواجه کند. در عرصه سیاسی واقعه حرّه و فتنه ابن زبیر، قیام توابین، قیام مختار و از همه مهم‌تر روی کار آمدن شاخه مروانی؛ و در عرصه فرهنگی مسائلی مانند ظهور کیسانیه، غلات، مشبهه، مجسمه و دیگر انحرافات دینی، فرهنگی و اجتماعی بحران‌هایی است که امام سجاد(ع) با آن‌ها روبرو شد. این پژوهش در پی پاسخ گویی به این مسأله است که امام سجاد(ع) با روش تقیه چگونه توانست در یکی از این مقاطع بحرانی یعنی واقعه حرّه خود و جامعه شیعه را به سلامت برهاند؟ پس لازم است به تبیین تقیه در مواجهه با این واقعه و شبهاتی پیرامون مواضع سیاسی امام سجاد(ع) در باره واقعه حره پرداخته شود و ابعاد این سیاست مورد کنکاش قرار دهد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تقیّه؛ گفتمان امام سجاد(ع)؛ واقعه حرّه؛ تشیع؛ امویان | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Discourse of the Times and the Political and Social [ seerah] of Imam Sajjad by Taqiyah (Case Study: Explaining Taqiyya in the Face of the Hara) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| marzieh barzan1؛ Karim Najafi2؛ Azghar Quedan3؛ Maryam Gholami4 | ||
| 1student and teacher | ||
| 2professor | ||
| 3professor | ||
| 4Graduated | ||
| چکیده [English] | ||
| Taqiyya means avoiding falling into the trap of danger and fatality, one of the most important factors in preserving Shia schooling throughout history. After the events of Karbala and the martyrdom of Imam Hussein (AS), Imam Sajjad (Imamate: 61-95 AH) inevitably adopted the Taqiyyah as the best political method, and the subsequent Shia imams also benefited. They used this method to preserve the Imamate and its Shiite identity. The events and intrigues that occurred at this point in the history of the Imamate were among the most complex and dangerous crises that each required the adoption of clever positions and any mistake could continue the imamate and rebuild the Shiite community. Sajjad (AS) sought to face irreparable risks. In the political arena of Ibn Zubair's rebellion, the Tobin uprising, the Mokhtar uprising, and most importantly the coming of the Marwani branch; This is what Imam Sajjad (AS) faced. This study seeks to answer the question of how Imam Sajjad (AS) was able to safeguard himself and his Shiite community at one of these critical junctures, namely, the event of al-Shari'ah. Explaining Taqiyyah in the face of this event, raise doubts about Imam Sajjad's (AS) political stance on the Hera incident, and explore the dimensions of this policy | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Taqiyya, discourse of Imam Sajjad (AS), Hara incident, Shia, Umayyad | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 10 |
||