آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,556 |
| تعداد مقالات | 36,245 |
| تعداد مشاهده مقاله | 16,331,187 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,393,149 |
واکاوی نظریه علامه طباطبایی دربارۀ «استقلال دلالی جملات تامّۀ قرآنی» (ارکان نظریه- اقسام دلالت‌ها) | ||
| پژوهش های قرآنی | ||
| مقاله 6، دوره 30، شماره 114، خرداد 1404، صفحه 141-170 اصل مقاله (2.21 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jqr.2024.68893.3988 | ||
| نویسندگان | ||
| علی بیدسرخی1؛ عباس اسماعیلی زاده* 2؛ محمد حسن رستمی3 | ||
| 1دانشجوی دکتری علوم قرآن وحدیث دانشگاه فردوسی مشهد | ||
| 2دانشیار دانشکده الهیات دانشگاه قردوسی مشهد | ||
| 3دانشیار گروه الهیات دانشگاه فردوسی مشهد | ||
| تاریخ دریافت: 03 اردیبهشت 1403، تاریخ بازنگری: 04 خرداد 1403، تاریخ پذیرش: 10 خرداد 1403 | ||
| چکیده | ||
| سبک تفسیری علامه طباطبایی(ره) در تفسیر المیزان، یعنی بهره‌گیری از قرینۀ سیاق و دادن اهمیت فراوان به آن در کشف مدالیل آیات شریفه، موجب شده است که بتوان این تفسیر را «تفسیری سیاقی» نامید. اما کنار این سبک تفسیری، ایشان مبتنی بر انبوه روایات اهل‌بیت از «سبک تفسیری مستقل از سیاقِ مجموعی» پرده‌برداری کرده‌اند. اختصار عبارات علامه ذیل آیۀ 115 سورۀ بقره و بسنده کردن به آن توسط برخی پژوهشگران، موجب شده است ارائۀ یک نظریه منسجم دربارۀ دیدگاه علامه نادیده گرفته شود تا جایی که برخی افراد، دیدگاه ایشان را فاقد پشتوانۀ علمی می‌دانند. ازسوی‌دیگر، در بسیاری از پژوهش‌ها نیز تنها به یک بُعد این دیدگاه تحت عنوان «فرازهای مستقل» اشاره شده است. برهمین اساس، جستار پیش‌رو با هدف انسجام‌بخشی به نظریۀ علامه و تبیین ارکان و ابعاد آن و تشریح متن‌محور عبارات ایشان با شیوۀ تحلیلی-توصیفی سامان یافته است. در نهایت نویسندگان به این نتیجه دست یافته‌اند که اعتبار این سبک تفسیری بر یکی از شیوه‌های استنباطی اهل‌بیت از آیات قرآن کریم و به‌عنوان قاعده‌ای نقلی-تفسیری استوار است که می‌توان آن را قاعدۀ «حجیت دلالی هر جملۀ تامّة الإفادة یا مستقلۀ قرآنی» نامید. رکن پایه و اولیۀ این سبک و روش تفسیر بر امکان چشم‌پوشی از برخی مراتب سیاق و در نظر گرفتن سیاق و ظهور یک جملۀ تامّة الإفادة -که معنایی صحیحی را با توجه به منظومۀ دین مننقل می‌کند- مبتنی است و رکن تبعی آن توسعۀ مدالیل سطح عرضی یا افقی (در فرازهای مستقل) و توسعۀ مدالیل سطح طولی یا عمودی (در فرازهای مستقل و غیرمستقل) با نگرش تقطیعی و تجریدی به سیاق است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| استقلال دلالی؛ جملات تامّة الإفادة؛ چشم‌پوشی از سیاق؛ توسعۀ دلالی؛ قرآن | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Delving into ‘Allāma Ṭabāṭabā’ī's Theory on the "Indicative Independence of Complete Qur'anic Sentences" (Principles of Theory - Types of Indications) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Ali Bidsorkhi1؛ Abbas Esmaeelizadeh2؛ Mohammad Hasan Rostami3 | ||
| 1Ph.D. Student of Qur'an and Hadith Sciences, Ferdowsi University of Mashhad | ||
| 2Associate Professor, Ferdowsi University of Mashhad | ||
| 3Associate Professor, Ferdowsi University of Mashhad, | ||
| چکیده [English] | ||
| ‘Allāma Ṭabāṭabā’ī's (ra) interpretive style in Tafsīr al-Mīzān in utilizing the context evidence and giving it great importance in discovering the denotations (madālīl) of the noble verses, has led to the possibility of calling this interpretation "contextual interpretation"; however, alongside this interpretive style, he has revealed an "interpretive style independent of the collective context" based on a plethora of narrations from the Ahl al-Bayt (A.S.). The brevity of ‘Allāma's statements in verse 115 of Surat Al-Baqarah and the reliance on them by some researchers have led to the neglect of presenting a coherent theory about ‘Allāma's view, to the extent that some people have considered his view to be devoid of scientific support, and in many writings they have also referred to one of its dimensions as "independent phrases." The present article is intended to provide coherence to ‘Allāma's theory, explain its pillars and dimensions, and enunciate the text of his statements using an analytical-descriptive method, and has concluded that the validity of this interpretative style is based on one of the methods of the Ahl al-Bayt (A.S.)'s inference from the verses of the Holy Qur'an, and as a transmission-interpretation rule, which can be entitled as the principle of "evidential authority of every fully significant or independent Qur'anic sentence." Its fundamental and primary element is based on the possibility of ignoring some levels of context and considering the context and the emergence of a fully significant sentence that conveys a correct meaning with respect to the religious system. Its subsequent pivot happens to be the development of the denotations of latitudinal or horizontal level (in independent phrases) and the development of longitudinal or vertical level (in independent and non-independent phrases) with a segmented and abstract approach to the context. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| evidential independence, fully significant sentences, ignoring context, evidential development, the Qur'an | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 246 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 104 |
||