آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,477 |
| تعداد مقالات | 35,328 |
| تعداد مشاهده مقاله | 14,227,684 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,373,686 |
بررسی تطبیقی مسئلۀ سنخیت خالق و مخلوق در قرآن و حکمت متعالیه بر اساس آیۀ «نفخت فیه من روحی» (مطالعۀ موردی: تفسیر علامه طباطبایی و علامه محمدتقی جعفری) | ||
| پژوهش های قرآنی | ||
| مقاله 7، دوره 30، شماره 115، تیر 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jqr.2024.69474.4051 | ||
| نویسنده | ||
| سیدمجید ظهیری* | ||
| استادیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی | ||
| تاریخ دریافت: 17 تیر 1403، تاریخ بازنگری: 05 مرداد 1403، تاریخ پذیرش: 07 مرداد 1403 | ||
| چکیده | ||
| مفسران، عبارت قرآنی «نفخت فیه من روحی» را به دو شکل تفسیر کردهاند که در یکی از آنها ترکیب اضافی «روحی»، اضافۀ تشریفی و در دیگری اضافۀ حقیقی دانسته شده است. تفسیر نخست متعلق به علامه طباطبایی (ره) است و دومی از آن علامه محمد تقی جعفری (ره) است. به‌طور کلی می‌توان دوع نوع اضافۀ اصلی در عبارت «روحی» مطرح کرد: 1. اضافه تشریفی اعتباری؛ 2. اضافه تشریفی غیر اعتباری (اضافه حقیقی) که خود این نوع دوم به دو نوع دیگر تقسیم می‌شود: 1. اضافه تشریفی غیر اعتباری وجودی (اضافه حقیقی وجودی)؛ 2. اضافه تشریفی غیر اعتباری تشانی (اضافه حقیقی تشانی). در حکمت متعالیه پس از تثبیت عینالربط بودن معلول به علت، تبیین تشأنی از علیت و وحدت شخصی وجود شکل میگیرد؛ ازاین‌رو با از میان رفتن دوئیت وجودی حقیقی میان واجب و ماسوی، تباین و سنخیت وجودی جایی نخواهد داشت و عینیت نیز به حمل شایع مواطاه، به دلیل محدودیت همۀ تعینات وجودی در منظومۀ حکمت متعالیه، از اساس باطل است. بنابراین تنها تبیین سازگار با مبانی صدرایی، رابطۀ تشأنی خوهد بود که تفسیر علامه محمدتقی جعفری از عبارت قرآنی «نفخت فیه من روحی» با سنخیت تشأنی سازگار است. اما تفسیر علامه طباطبایی (ره) از این عبارت قرآنی نمیتواند مؤیدی بر سنخیت تشأنی خداوند متعال و انسان در منظومۀ حکمت متعالیه به‌شمار آید. ظاهر تفسیر علامه طباطبایی(ره) در المیزان مؤیدی بر سنخیت تشأنی خداوند متعال و انسان نیست، اما نظریۀ حکمی ایشان مبتنی بر سنخیت تشأنی است که با نظریۀ تفسیری علامه مانعةالجمع نیست. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اضافۀ تشریفی؛ اضافۀ حقیقی؛ اضافۀ اعتباری؛ تشأن؛ سنخیت تشأنی؛ سنخیت وجودی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Comparative Study of the Issue of Compatibility in the Quran and the Transendental Teosophy Based on the Verse‘wanafakhtu fīhi min rūḥī’ (A Case Study: Interpretations by Allama Tabatabai and Allama Muhammad Taqi Ja’fari) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Sayed Majid Zahiri | ||
| چکیده [English] | ||
| The Quranic phrase ‘wanafakhtu fīhi min rūḥī’ has been subject to two significant interpretations. In one, it is considered an additional, honorary combination of the spirit, while in the other, it signifies a real addition. The first interpretation is attributed to Allama Tabatabai (may he rest in peace), and the second to Allama Muhammad Taqi Ja’fari (may he rest in peace). In metaphysical wisdom, after establishing the intrinsic causal relationship due to an external cause, the explanation of harmony arises from the unity of causality and personal unity. Consequently, true existential duality between the necessary and the contingent does not allow for differentiation or compatibility. The concept of substantiality, commonly held due to the limitations of all existential determinations within the framework of metaphysical wisdom, is fundamentally flawed. The only coherent explanation aligns with the foundational principles of Sadraean thought, emphasizing the relationship of harmony, which, according to Allama Muhammad Taqi Ja’fari’s interpretation of the Quranic phrase ‘wanafakhtu fīhi min rūḥī’ is consistent with the concept of harmony. Allama Tabatabai’s interpretation of this Quranic expression cannot serve as evidence for the harmony between the transcendent God and humanity within the metaphysical wisdom system. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Ceremonial preposition, true preposition, Tshan, Tashani Sankhit, Existential Sankhit | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 8 |
||