آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,496 |
| تعداد مقالات | 35,541 |
| تعداد مشاهده مقاله | 14,567,074 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,549,899 |
نسبت فلسفه سیاسی هگل با فلسفه سیاسی کلاسیک و فلسفه سیاسی جدید | ||
| Theosophia Islamica | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 23 مرداد 1404 | ||
| نوع مقاله: Original Article | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jti.2025.72340.1102 | ||
| نویسنده | ||
| محسن باقرزاده مشکی باف* | ||
| استادیار گروه فلسفه دانشگاه کردستان | ||
| تاریخ دریافت: 29 تیر 1404، تاریخ بازنگری: 21 مرداد 1404، تاریخ پذیرش: 23 مرداد 1404 | ||
| چکیده | ||
| In this article, the author aims to demonstrate how Hegel's political philosophy establishes a synthesis between classical political philosophy, particularly that of Aristotle, and modern political philosophy, from Machiavelli to Hobbes and Rousseau. In other words, the author seeks to show how Hegel utilized the strengths of both periods of political thought to construct his modern state.This research, conducted using a descriptive-analytical method, has studied all the primary texts of Western political thought. One of its findings is the influence of classical political philosophy on Hegel in the domain of the state. This is where, echoing Aristotle, Hegel views the state as prior to the individual, and the sphere of the common good as generally taking precedence over the individual. Consequently, the state holds a higher position than civil society and the family in Hegel's thought.On the other hand, modern political thought discovers the individual as separate from the whole and from the state. It attempts to recognize this newly discovered individual, with all their desires and inclinations, and to make the state subservient to them.Hegel, by drawing on the achievements of both past traditions, portrays a state that, while it is prior to the individual, is entirely structured from within the individual and is the objectivity of their inner subjectivity. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| Classical Politics؛ Aristotle؛ Nature؛ inner freedom؛ Hegel | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The relationship of Hegel's political philosophy to classical political philosophy and modern political philosophy | ||
| نویسندگان [English] | ||
| mohsen bagherzade meshkibaf | ||
| Assistant Professor, Department of Philosophy, University of Kurdistan | ||
| چکیده [English] | ||
| در این مقاله نگارنده به دنبال آن است که نشان دهد فلسفه سیاسی هگل چه سنتزی میان فلسفه سیاسی کلاسیک به خصوص ارسطو و فلسفه سیاسی جدید از ماکیاولی تا هابز و روسو برقرار کرده است یا به عبارتی دیگر هگل چگونه از تمامی نقاط قوت این دو دوره اندیشه سیاسی در جهت معماری دولت مدرن خود استفاده کرده است. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی انجام گرفته است و سعی کرده است تمامی متون اصلی اندیشه سیاسی غرب را مورد مطالعه قرار دهد. از یافته های این پژوهش می توان از تأثیرگذاری فلسفه سیاسی کلاسیک بر هگل در حیطه دولت سخن گفت یعنی جایی که ارسطو دولت را مقدم بر فرد می داند و حوزه مصلحت عمومی به طور کلی مقدم بر فرد قرار می گیرد بنابراین دولت از حیطه جامعه مدنی و خانواده نزد هگل از جایگاهی بالاتر بر خوردار است. از طرف دیگر اندیشه سیاسی جدید فرد را جدا از کلیت و دولت کشف می کند و سعی می کند این فرد تازه گشف شده را با همه خواست ها و تمایلات درونش به رسمیت بشناسد و دولت را تابع آن سازد. هگل با استفاده از هر دوی این دو دستاورد اندیشه گذشته دولتی را به تصویر می کشد که با وجودی که مقدم بر فرد است اما تماما ساختاریافته از درون فرد است و عینیت سوبژکتیوته ی درون اوست. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| سیاست کلاسیک, سیاست جدید, ارسطو, هگل, طبیعت, آزادی درون | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 3 |
||