آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,505 |
| تعداد مقالات | 35,601 |
| تعداد مشاهده مقاله | 14,847,582 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,679,590 |
بررسی انتقادی نظریۀ «خلافت نوع انسان» در پرتو آیات و روایات | ||
| نقد و نظر | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 15 شهریور 1404 | ||
| نوع مقاله: علمی ـ پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jpt.2025.72218.2258 | ||
| نویسنده | ||
| سیداحمد نقی زاده هاشمی* | ||
| محقق، پژوهشگر و دانشجوی سطح4 بنیاد بین المللی امامت قم | ||
| تاریخ دریافت: 24 تیر 1404، تاریخ بازنگری: 13 شهریور 1404، تاریخ پذیرش: 15 شهریور 1404 | ||
| چکیده | ||
| نظریۀ خلافت نوع انسان مدعی است که مصداق خلیفه در آیۀ ۳۰ سورۀ بقره به فرد یا افراد خاصی محدود نمی‌شود، بلکه خلافت برای ماهیت انسان جعل شده است. بر این اساس، هر فرد به میزان حرکت در مسیر صحیح اعتقاد، اخلاق و عمل گام نهد، اسما الهی را در خود از قوه به فعلیت درآورده و به همان میزان، خلافت به صورت ضعیف، متوسط یا کامل در او بروز می یابد. اما پرسش این است که تعمیم این مقام والا به تمامی بشر بر چه ادله‌ای استوار است و آیا این ادله از اتقان لازم، وپشتوانۀ نصوص دینی برخوردارند؟ اهمیت پرداختن به این مسئله از آن رو است که این نظریه، مقام انحصاری خلافت و نیابت الهی را عمومیت بخشیده و حتی کافران، مشرکان و افراد فاسد را نیز بالقوه، و مؤمنان را در شرایطی معیّن بالفعل، واجد این مقام می‌داند. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی-انتقادی به بررسی ادلۀ این نظریه پرداخته و به این نتیجه رسیده است که ادلۀ ارائه‌شده فاقد استحکام لازم بوده و با آیات و روایات هماهنگی ندارند. بنابراین، نمی‌توان نوع انسان را مصداق مقام خلافت الهی دانست؛ بلکه نظریۀ خلافت حجت‌های الهی، انطباق بیشتری با متون دینی، عقل و منطق دارد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| خلافت نوع انسان؛ خلیفة الله؛ تعلیم اسماء؛ علّم آدم؛ حجت الهی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| A Critical Examination of the Theory of "Human Vicegerency" in Light of Quranic Verses and Narrations | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Sayyed Ahmad Naghizadeh Hashemi | ||
| Researcher, scholar, and Level 4 student at the International Imamate Foundation of Qom | ||
| چکیده [English] | ||
| The Theory of Human Vicegerency claims that the concept of "vicegerent" in verse 30 of Surah Al-Baqarah is not limited to specific individuals but is instead ascribed to the essence of humanity. According to this view, every individual, to the extent they progress on the correct path of belief, ethics, and action, actualizes the divine names within themselves, manifesting vicegerency in varying degrees—weak, moderate, or complete. However, the question arises: On what evidence is this lofty status generalized to all of humanity, and do these evidences possess the necessary rigor and support from religious texts? The significance of addressing this issue lies in the fact that this theory universalizes the exclusive status of divine vicegerency and representation, even attributing it potentially to disbelievers, polytheists, and corrupt individuals, while considering believers, under certain conditions, as actual vicegerents. This study adopts an analytical-critical approach to examine the evidences supporting this theory and concludes that the presented arguments lack sufficient strength and are inconsistent with Quranic verses and narrations. Therefore, humanity as a whole cannot be considered the manifestation of divine vicegerency. Instead, the theory of the vicegerency of divine proofs (hujjah) aligns more closely with religious texts, reason, and logic. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Human vicegerency, vicegerent of God, teaching of names, taught Adam, divine proof | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1 |
||