آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,527 |
| تعداد مقالات | 35,844 |
| تعداد مشاهده مقاله | 15,456,433 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,067,165 |
بررسی رویه و بازشناسی اهداف ایالات متحده‌ی آمریکا در تدوین، پذیرش و عدم‌عضویت در معاهدات بینالمللی | ||
| مطالعات حکمرانی اسلامی | ||
| دوره 1، شماره 2، مهر 1404، صفحه 355-329 اصل مقاله (2.36 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jislamicgo.2025.70964.1002 | ||
| نویسندگان | ||
| سعید مویدصفاری* 1؛ علی حدادزاده شکیبا2؛ احسان رحیمی خورزوقی3 | ||
| 1دانشجوی دکتری، گروه حقوق بینالملل، دانشکدگان فارابی (دانشگاه تهران)، تهران، ایران | ||
| 2استادیار، گروه حقوق، دانشکده حقوق و الهیات، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران. | ||
| 3استادیار، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم، ایران. | ||
| تاریخ دریافت: 12 بهمن 1403، تاریخ بازنگری: 10 خرداد 1404، تاریخ پذیرش: 08 مهر 1404 | ||
| چکیده | ||
| ایالات متحده آمریکا به عنوان یکی از قدرت‌های برتر نظام بینالملل، نقش برجسته‌ای در شکل‌دهی و هدایت بسیاری از معاهدات و سازمانهای بینالمللی دارد. تجربه تاریخی قرن بیستم و بیست‌ویکم نشان داده است که این کشور معمولاً در مراحل اولیه تدوین و پیشبرد معاهدات کلیدی، نقش فعال و حتی بنیان‌گذار را ایفا می‌کند، اما در ادامه، یا عضویت در آن‌ها را نپذیرفته، یا به عضویتی مشروط و محدود رضایت داده، یا حتی از آن‌ها خارج شده است. این رویکرد، پرسش‌های بنیادینی را درباره اهداف واقعی آمریکا در صحنه بینالملل، میزان پایبندی آن به قواعد حقوق بینالملل، و تأثیر چنین سیاست‌هایی بر اصل برابری و منافع جمعی جامعه جهانی مطرح می‌کند. مسئله اصلی این تحقیق آن است که آیا این کشور، در پس ظاهر همکاری‌جویانه و قانون‌مدار، در واقع به دنبال بهره‌برداری یک‌جانبه از تعهدات دیگران و گریز هدفمند از تعهدات خود بوده است؟ و اگر چنین است، چه سازوکارهایی را برای تحقق این هدف به کار گرفته و چه پیامدهایی برای نظام حقوقی بینالملل به همراه داشته است؟ هدف اصلی این پژوهش، شناسایی رویه‌های ایالات متحده در حوزه تدوین، پذیرش و عدم‌عضویت در معاهدات بینالمللی، و تحلیل اهداف پشت‌پرده این رفتارهاست. این تحقیق تلاش می‌کند با مطالعه نمونه‌های برجسته- از جمله پیمان جامعه ملل، منشور ملل متحد، و اساسنامه دیوان بینالمللی کیفری- تصویری روشن از الگوی رفتاری آمریکا ارائه دهد. هم‌چنین به دنبال آن است که پیوند میان این الگو و راهبردهای کلان ملی آمریکا را نشان داده، و تأثیر این رفتار خاص‌گرایانه بر حقوق بینالملل و منافع جهانی را تحلیل کند. به طور خاص، پژوهش می‌کوشد پاسخ دهد که اولاً آیا در سیاست خارجی آمریکا، تدوین معاهدات ابزاری برای محدودکردن دیگران بدون پذیرش محدودیت برای خود محسوب می‌شود، و ثانیاً در برابر چنین الگوهایی، چه تدابیر یا سیاست‌هایی از سوی دیگر کشورها می‌تواند مناسب باشد. روش این پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی با رویکرد تاریخی ـ اسنادی است. داده‌ها از منابع کتابخانه‌ای، اسناد تاریخی، تحلیل‌های حقوق‌دانان بینالمللی و بیانیه‌های رسمی سیاستمداران گردآوری شده است. مطالعه، هم بر بررسی تطبیقی اسناد و رویدادهای تاریخی (مانند روند تشکیل جامعه ملل یا مذاکرات منشور ملل متحد) متمرکز است و هم به تحلیل محتوای مواضع و اظهارنظرهای رسمی آمریکا می‌پردازد تا پیوستگی رفتاری و اهداف راهبردی شناسایی شود. در این مسیر، رویکرد استقرایی ـ از مطالعه موردی به نتیجه‌گیری کلی- و نیز روش تحلیل منطقی برای تبیین رابطه میان کنش‌های اعلامی و رفتارهای واقعی آمریکا به کار گرفته شده است. بررسی مورد جامعه ملل نشان می‌دهد که ایالات متحده، علی‌رغم نقش محوری در طرح ایده و تدوین میثاق آن، نهایتاً به بهانه‌های حقوقی نظیر ناسازگاری ماده دفاع دسته‌جمعی با قانون اساسی، از عضویت رسمی خودداری کرد. شواهد تاریخی حاکی از آن است که بخشی از این مخالفت‌ها نه از دغدغه‌های حقوقی اصیل، بلکه از رقابت‌های حزبی داخلی و انگیزه محدودکردن سایر کشورها بدون محدودیت متقابل نشأت گرفت. نتیجه این رفتار، ایجاد تعهدات الزام‌آور برای دیگر کشورها در خلع سلاح و همکاری امنیتی، در حالی بود که آمریکا از این تعهدات آزاد ماند و نفوذ غیرمستقیم خود را بر تصمیمات جامعه حفظ کرد. در مورد سازمان ملل متحد نیز، آمریکا با پذیرش حق وتو به همراه چهار قدرت دیگر، عملاً امکان بی‌اثرکردن هر تصمیم مغایر با منافع خود را تثبیت کرد. در عین حال، پیشنهاد «قطعنامه اتحاد برای صلح» را مطرح نمود تا در شرایطی که وتوی دیگران به ضررش باشد، بتواند مسیر دیگری برای تأمین منافع خویش بیابد. این رفتار دوگانه نشان می‌دهد که حتی سازوکارهایی که در ظاهر برای تقویت کارآمدی سازمان ارائه می‌شود، در عمل می‌تواند در خدمت منافع یک قدرت خاص باشد. مطالعه موردی اساسنامه دیوان بینالمللی کیفری نمونه دیگری از این الگو را نشان می‌دهد: آمریکا در فرایند تدوین اساسنامه نقش فعال ایفا کرد و در ابتدا آن را امضا نمود تا بر شکل‌گیری مواد و سازوکارهای دیوان اثر بگذارد، اما سپس نه‌تنها از ارسال آن به سنا خودداری کرد، بلکه امضای خود را رسماً پس گرفت و از عضویت در دیوان سرباز زد. این اقدام به روشنی حاکی از استفاده ابزاری از فرآیند تدوین برای شکل‌دهی به نهاد بینالمللی، بدون پذیرش تعهدات آن، است. تحلیل تطبیقی این سه نمونه نشان می‌دهد که یک خط‌مشی ثابت در سیاست خارجی و حقوقی آمریکا وجود دارد: ترغیب دیگر کشورها به پذیرش محدودیت‌های الزام‌آور، بهره‌گیری از فضای متعهد بودن آنان برای پیشبرد منافع ملی، و اجتناب هدفمند از هر تعهدی که توان مانور و برتری راهبردی این کشور را محدود کند. این رویکرد در قالب نوعی «خاص‌گرایی حقوقی» ظاهر می‌شود که در آن قدرت‌های بزرگ، به‌ویژه آمریکا، قواعد را نه به‌عنوان اصولی عام و برابر، بلکه به‌مثابه ابزارهایی انعطاف‌پذیر برای تحقق منافع خود تفسیر و اجرا می‌کنند. در نهایت، یافته‌ها نشان می‌دهد که چنین رویه‌ای، علاوه بر تضعیف اعتماد به نهادها و معاهدات بینالمللی، می‌تواند باعث گسترش بدبینی و کاهش انگیزه کشورهای ضعیف‌تر برای پایبندی به تعهدات بینالمللی گردد. این امر، کارایی حقوق بینالملل را به عنوان سازوکار تنظیم‌کننده رفتار بینالمللی، به‌شدت کاهش می‌دهد. پژوهش استدلال می‌کند که تنها از طریق آگاهی‌بخشی، ایجاد جبهه‌های متحد میان کشورهای متضرر، و اصرار بر سازوکارهای نظارتی بی‌طرفانه می‌توان از پیامدهای منفی این الگو کاست و مانع تثبیت بیش‌تر رژیم‌های خاص‌گرایانه در حقوق بینالملل شد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| افکار عمومی؛ ایالات متحده‌ی آمریکا؛ معاهدات بینالمللی؛ منافع بشریت | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Examining the Practice and Recognizing the Objectives of the United States of America in Drafting, acceding to, and Withholding Membership in International Treaties | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Saeid MoaIedsaffari1؛ Ali Haddadzadeh Shakiba2؛ Ehsan Rahimi Khorzughi3 | ||
| 1PhD Student, Department of International Law, Farabi College (University of Tehran), Tehran, Iran | ||
| 2Assistant Professor, Department of Law, Faculty of Law and Theology, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran | ||
| 3Assistant Professor, Islamic Sciences and Culture Academy, Qom, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| As one of the leading powers of the international system, the United States has played a prominent role in shaping and steering numerous international treaties and organizations. The historical experience of the twentieth and twenty-first centuries shows that the United States usually assumes an active—even founding—role in the early stages of drafting and advancing key treaties, yet subsequently either declines to join them, accepts only conditional and limited membership, or even withdraws. This pattern raises fundamental questions concerning the United States’ real objectives on the international stage, its degree of commitment to rules of international law, and the impact of such policies on the principle of equality and the collective interests of the international community. The central problem addressed here is whether, behind a veneer of cooperation and lawfulness, the United States has in fact sought unilateral exploitation of others’ commitments while purposefully evading its own; and, if so, what mechanisms it has employed to achieve this goal and with what consequences for the international legal order. The primary aim of this study is to identify U.S. practices in drafting, acceding to, and withholding membership in international treaties and to analyze the underlying objectives of such behavior. By examining salient cases—including the Covenant of the League of Nations, the Charter of the United Nations, and the Rome Statute of the International Criminal Court—the research seeks to present a clear picture of U.S. behavioral patterns, to reveal linkages between this pattern and the United States’ overarching national strategies, and to assess the effects of such particularistic conduct on international law and global interests. Specifically, it asks, first, whether treaty-drafting in U.S. foreign policy functions as a means of constraining others without accepting reciprocal constraints, and, second, what countermeasures or policies other states might adopt in response. Methodologically, the study is descriptive–analytical with a historical–documentary approach. Data were collected from library sources, historical records, international legal scholarship, and official political statements. The analysis focuses both on comparative examination of documents and historical events (such as the formation of the League of Nations or negotiations over the U.N. Charter) and on content analysis of U.S. official positions and statements to identify behavioral continuity and strategic objectives; inductive reasoning—from case studies to general conclusions—and logical analysis are used to explicate the relationship between declaratory acts and actual conduct. The League of Nations case shows that, despite its pivotal role in proposing the idea and drafting the Covenant, the United States ultimately refused formal membership on legal pretexts such as alleged incompatibility of the collective defense clause with the Constitution; historical evidence suggests that part of this opposition stemmed not from genuine legal concerns but from domestic partisan rivalries and the strategic aim of limiting others without accepting reciprocal limits. The result was the imposition of binding obligations on other states in disarmament and security cooperation while leaving the United States free of those constraints, even as it maintained indirect influence over League decisions. In the United Nations case, the United States, by accepting the veto alongside four other powers, effectively ensured its capacity to nullify any decision contrary to its interests, while also proposing the “Uniting for Peace” resolution so that, where others’ vetoes proved adverse, it could find an alternative avenue to secure its aims—illustrating that mechanisms ostensibly intended to enhance organizational effectiveness may, in practice, serve a particular power’s interests. The Rome Statute of the International Criminal Court provides another instance: the United States played an active role in drafting and initially signed the Statute to shape the Court’s provisions and mechanisms, but then declined to transmit it to the Senate, formally “unsigned,” and refused to join—evincing instrumental use of the drafting process to mold an international institution without accepting its obligations. Comparative analysis of these three cases indicates a consistent policy line in U.S. foreign and legal conduct: encouraging other states to accept binding constraints, leveraging their committed status to advance national interests, and deliberately avoiding any obligation that would restrict U.S. maneuverability and strategic superiority. This approach manifests a form of “legal particularism,” wherein great powers—especially the United States—interpret and implement rules not as general and equal principles but as flexible tools for realizing their interests. The findings suggest that such a practice, beyond eroding trust in international institutions and treaties, fosters skepticism and diminishes weaker states’ incentives to honor international commitments, thereby seriously undermining international law’s effectiveness as a regulator of interstate behavior. The study argues that only through awareness-raising, building unified fronts among adversely affected states, and insisting on impartial oversight mechanisms can the negative consequences of this pattern be mitigated and the further entrenchment of particularistic legal regimes in international law be prevented. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Public Opinion, United States of America, International Treaties, Interests of Humanity | ||
| مراجع | ||
|
استیگلیتز، جوزف. (1399). جهانی‌سازی و مسائل آن. مترجم: حسن گلریز. تهران: نشر نی.
تسخیری، محمدصالح؛ موسیزاده، رضا؛ علیزاده، مسعود. (1397). مطالعه تطبیقی خاص‍گرایی‍های حقوق بینالملل: معافیت‍گرایی آمریکا در مقابل کثرت‍گرایی اتحادیه اروپایی. مطالعات حقوق عمومی، 48(1)، صص179-159. دلر، نیکول؛ ماکیخانی، آرجون؛ باروز، جان. (1383). حاکمیت قدرت یا حاکمیت قانون (ارزیابی سیاست‌‌ها و اقدامات آمریکا در مورد معاهدات امنیتی). مترجمان: کاظم غریب‌آبادی و سید حسین حجازی. تهران: انتشارات مؤسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
ضیائی بیگدلی، محمدرضا. (1391). حقوق بین الملل عمومی. تهران: گنج دانش.
فروید، زیگموند؛ بولیت، ویلیام. (1388). روانکاوی زیگموند فروید و روایت ویلیام بولیت از توماس وودرو ویلسون بیست و هشتیم رئیس جمهور آمریکا و پایه‌‌گذار جامعه ملل. مترجم: احمد شاهرخ غفاری. تهران: نشر آبی.
کوهستانی، احمدجبیر. (1397). مسئولیت بینالمللی دولت‌‌های حامی شورشیان با توجه به وضعیت افغانستان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه قم.
ممتاز، جمشید؛ اکبری، مسعود. (1395). آمریکا و دیوان بینالملل کیفری: سیاست آونگی از تقابل تا تعامل. راهبرد، 25(1)، صص29-61.
موسیزاده، رضا. (1391). سازمانهای بینالمللی. تهران: نشر میزان.
والترز، اف. پی. (1372). تاریخ جامعه ملل. مترجم: فریدون زندفر. تهران: شرکت سهامی انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی.
Aloni, O. (2021). The League of Nations and the Protection of Environment. Cambridge University Press.
Alston, P. & Goodman, R. (2013). International Human Rights. Oxford University Press.
Augusto Lopez, C. (2020). Global Governance and the Emergence of Global Institutions for the 21st Century. Cambridge University Press
Bunn, G. (1992). Arms Control by Committee: Managing Negotiations with the Russians. Stanford University Press.
Bunn, G. (2003). The Nuclear Nonproliferation Treaty: History and Current Problems. Arms Control Association.
Center for Human Rights Policy Working Paper. (2002). p 2-6.
Davis, M.F. (2015). Bringing It Home: Human Rights Treaties and Economic, Social, and Cultural Rights in the United States. Human Rights, 41(2), p. 9-12
Graham, J.T. (2004). Avoiding the Tipping Point. Arms Control Association.
Henig, R. (2019). The Peace That Never Was: A History of The League of Nations. Haus Publishing.
Jackson, S. & O’Malley, A. (2018). The Institution of International Order, From the League of Nations to the United Nations. Routledge.
Kaigo, S. (2021). Britain and the Intellectual Origins of the League of the Nations 1914-1919. Cambridge University Press.
Kovalik, D. (2020). No More War, How the West Violates International Law by Using Humanitarian Intervention to Advance Economic and Strategic Interest. Skyhorse Publishing.
Mervin, D. (1971). Henry Cabot Lodge and the League of Nations. Cambridge University Press on behalf of the British Association for American Studies, Vol 4, No 2, p. 201-214.
Milton Cooper, J.J. (2001). Breaking the Heart of the World: Woodrow Wilson and the Fight for the League of Nations. Cambridge University Press.
Mittal, A. & Rosset, P. (1999). America Needs Human Rights. Food First Book.
NATO's Nuclear Forces in the New Security Environment – Background, P5.
River, Ch. (Eds). (2018). The League of Nations: The Controversial History of the Failed Organization that Preceded the United Nations. CreateSpace Independent.
Roth, K. (2000). The Charade of US Ratification of International Human Rights Treaties. Chicago Journal of International Law, 1(1).
Scheffer, D.J. (1998). Ambassador-at-Large for War Crimes Issues and Head of the U.S. Delegation to the U.N. Diplomatic Conference on the Establishment of a Permanent International Criminal Court Before the Committee on Foreign Relations of the U.S. Senate July 23.
The 2015 Review Conference of the Parties to the Treaty on the Non-Proliferation of nuclear weapons, UN. URL= https://www.un.org/en/conf/npt/2015/pdf/background%20info.pdf The guardian. (2017). Myanmar may be seeking to expel all Rohingya, says UN. Agence France-Presse.
Treaties: A Historical Overview. URL= https://www.senate.gov/artandhistory/history/common/briefing/Treaties.htm U.S. Secretary of State Madeleine Albright. (1999). Press Conference with Russian Foreign Minister Igor Ivanov. URL= https://www.iaea.org/publications/documents/treaties/npt&https://www.un.org/disarmament/wmd/nuclear/npt/ Wertheim, S. (2012). The League of Nations: a retreat from international Law? Journal of Global History,7(2). | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 35 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 16 |
||