آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,536 |
| تعداد مقالات | 35,996 |
| تعداد مشاهده مقاله | 15,879,785 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,268,707 |
موانع صلح و عوامل جنگ در خاورمیانه: یک رویکرد نئو رئالیستی | ||
| علوم سیاسی | ||
| دوره 28، شماره 2 - شماره پیاپی 110، تیر 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/psq.2025.72255.3017 | ||
| نویسنده | ||
| سجاد محسنی* | ||
| استادیار گروه روابط بین الملل دانشگاه بین المللی اهل بیت | ||
| تاریخ دریافت: 17 تیر 1404، تاریخ بازنگری: 12 مهر 1404، تاریخ پذیرش: 10 آبان 1404 | ||
| چکیده | ||
| صلح در خاورمیانه به عنوان موضوعی پیچیده اساساً تابعی از تعریف واقعگرایانه و منفی از این مفهوم بوده است. این تعبیر از صلح را می‌توان تعریفی مشترک میان جریان‌های مختلف واقعگرایی دانست. این رویکرد در قبال خاورمیانه نگاهی ساختاری دارد به این معنا که خاورمیانه را به عنوان سیستم تابعی از نظام بین‌الملل می‌داند که تغییر در ساختار کلان نظام بین‌الملل به صورت مستقیم جنگ و صلح در مناطق را نیز تغییر می-دهد. با توجه به این مقدمه سؤال نخست اینگونه مطرح می‌شود که از یک رویکرد نوواقعگرایانه مهم‌ترین موانع صلح در خاورمیانه کدام هستند؟ شاید در پاسخ بتوان گفت که در خاورمیانه سطح تحلیل خرد فروملی به معنای افزایش تعدد بازیگران غیر دولتی که ساختار نمی‌تواند نظارت مؤثری بر آن‌ها داشته باشد، کنش غیرعقلایی بازیگران به معنای فقدان محاسبه سود و زیان در ارزیابی‌های سیاست خارجی، عدم تعادل در سیستم به سبب ورود بازیگر مداخلهه‌گر مانند ایالات متحده آمریکا و تقسیم منافع بازیگران بزرگ در منطقه و توزیع ناهمگون توانمندی‌ها به سبب حمایت خارجی از برخی بازیگران منطقه‌ای مانند عربستان سعودی و رژیم اسرائیل به گونه‌ای عمل می‌کند که به تداوم بی‌ثباتی کمک می‌کند. از سوی دیگر موقعیت ژئوپلیتیک و استراتژیک خاورمیانه منجر به حضور بازیگران مداخله‌گری شده است که تا حدود زیادی تعادل در سیستم را به هم زده است؛ این در شرایطی است که عدم تمایل بازیگران فرامنطقه‌ای به ورود به موضوعات منطقه‌ای می‌توانست بازیگران بومی را وادار به حل مسئله کند. رویکرد ساختاری در این حوزه بر این عقیده است که حتی در صورت خروج ایالات متحده از منطقه و ورود چین به عنوان مهم‌ترین بدیل قدرت در منطقه، رفتار بازیگر مشابهی دنبال خواهد شد چاکه فشار ساختاری، بازیگر قدرتمند را وادار به رفتار یکسان می‌کند. پژوهش حاضر تلاش دارد تا با تمرکز بر تعریفی منفی از صلح در خاورمیانه به موانع صلح از نگاه نوواقع-گرایی بپردازد و بکوشد تا برای دستیابی به حداقل صلح در خاورمیانه در قالب نظریه مذکور راه حل‌هایی ارائه دهد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| خاورمیانه؛ نوواقعگرایی؛ صلح منفی؛ ثبات هژمونیک؛ مداخله‌گرایی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Obstacles to Peace and Factors of War in the Middle East: A Neo-Realist Approach | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Sajad Mohseni | ||
| Assistant Professor. International Relations. Ahlul Bayt International University | ||
| چکیده [English] | ||
| Peace in the Middle East, as a complex issue, has been fundamentally a function of the realist and negative definition of this concept. This interpretation of peace can be considered a common definition among different streams of realism. This approach to the Middle East has a structural view, meaning that it considers the Middle East as a system subordinate to the international system, and that changes in the macrostructure of the international system directly change war and peace in the regions. Given this introduction, the first question is: What are the most important obstacles to peace in the Middle East from a neorealist approach? Perhaps in response, it can be said that in the Middle East, the level of subnational microanalysis means an increase in the number of non-state actors that the structure cannot effectively monitor, the irrational actions of actors mean a lack of calculation of benefits and losses in foreign policy assessments, the imbalance in the system due to the entry of an interventionist actor such as the United States of America and the division of interests of major actors in the region and the uneven distribution of capabilities due to external support for some regional actors such as Saudi Arabia and the Israeli regime act in a way that contributes to the continuation of instability. On the other hand, the geopolitical and strategic position of the Middle East has led to the presence of interventionist actors that have largely disrupted the balance in the system; this is in a situation where the reluctance of trans-regional actors to intervene in regional issues could have forced local actors to solve the problem. The structural approach in this area believes that even if the United States leaves the region and China enters as the most important alternative power in the region, similar actor behavior will follow, as structural pressure forces the powerful actor to behave in the same way. The present study attempts to focus on a negative definition of peace in the Middle East and address the obstacles to peace from a neorealist perspective and tries to provide solutions to achieve a minimum of peace in the Middle East within the framework of the aforementioned theory. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Middle East, neorealism, negative peace, hegemonic stability, interventionism | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 10 |
||