آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,541 |
| تعداد مقالات | 36,044 |
| تعداد مشاهده مقاله | 15,952,846 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,283,575 |
تلازم اخلاق قدرت با عدالت در حکمرانی علوی و مقایسه آن با دیدگاه ماکیاولیسم | ||
| سیره پژوهی اهل بیت (علیهم السلام) رویکرد تمدنی | ||
| دوره 11، شماره 20، فروردین 1404، صفحه 53-70 اصل مقاله (268.66 K) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/csa.2025.72889.1224 | ||
| نویسنده | ||
| اعظم ایرجی نیا* | ||
| استادیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد | ||
| تاریخ دریافت: 13 تیر 1404، تاریخ بازنگری: 25 شهریور 1404، تاریخ پذیرش: 25 شهریور 1404 | ||
| چکیده | ||
| در نگرش دینیِ اسلامی، قدرت و عدالت تلازمی ناگسستنی دارند؛ در حالی‌که در اندیشه ماکیاولی، با محوریت منافع و مقتضیات قدرت، این پیوند گسسته و اخلاق تابع مصلحت می‌شود. مسئله اصلی این پژوهش آن است که آیا عدالت و اخلاق در حکمرانی می‌تواند بر بنیاد منافع و معیارهای خودْبنیاد انسانی شکل گیرد یا باید ریشه در مبانی الهی و فطری داشته باشد؟ ماکیاولی با پذیرش اصل «هدف وسیله را توجیه می‌کند»، رفتارهایی چون نفاق، فریب و خشونت را در جهت حفظ قدرت مشروع می‌داند؛ در مقابل، امام علی(ع) در نهج‌البلاغه، به‌ویژه در نامه‌های ۲۶ و ۵۳، بر شایسته‌سالاری، عدالت، مسئولیت‌پذیری، رعایت حدود الهی، مدارا با مردم و پایبندی به اخلاق حتی در مواجهه با دشمن تأکید دارد. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی، با استناد به منابع اصلی اندیشه علوی، دیدگاه امام علی(ع) را در کنار نظریه ماکیاولی قرار داده و نشان می‌دهد که در حکمرانی علوی، قدرت نه‌تنها در تعارض با اخلاق نیست، بلکه در پرتو عدالت و دین معنا می‌یابد. در مقابل، اندیشه ماکیاولی با گسستن پیوند قدرت از اخلاق و عدالت، زمینه فروپاشی کرامت انسانی و زوال مشروعیت سیاسی را فراهم می‌سازد. در نهایت نشان داده شد که الگوی علوی، الهی، اخلاق‌محور و انسان‌ساز است و در برابر الگوی ابزاری و منفعت‌گرای ماکیاولی قرار دارد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اخلاق؛ امام علی(ع)؛ حکمرانی؛ عدالت؛ قدرت؛ ماکیاولی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Necessary Concomitance of the Ethics of Power with Justice in Ali's Governance and Its Comparison with Machiavelli's View | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Azam Irajinia | ||
| Assistant Professor of Department of Islamic Philosophy and Theology, Faculty of Theology and Islamic studies, Ferdowsi University of Mashhad | ||
| چکیده [English] | ||
| In the Islamic religious perspective, power and justice have an inseparable concomitance. In contrast, in Machiavelli's thought, which centers on the interests and exigencies of power, this link is severed, and ethics becomes subordinate to expediency. The main question of this research is: Can justice and ethics in governance be built upon the foundation of human self-interest and self-grounded criteria, or must they be rooted in Divine and innate foundations? Machiavelli, by accepting the principle that "the end justifies the means," legitimizes behaviors such as hypocrisy, deception, and violence for the sake of preserving power. In contrast, Imam Ali (AS), in the Nahj al-Balagha, especially in Letters 26 and 53, emphasizes meritocracy, justice, accountability, adherence to Divine limits, leniency toward the people, and commitment to ethics even when dealing with the enemy. This research, using a descriptive-analytical method and citing the primary sources of Ali's thought, places the view of Imam Ali (AS) alongside Machiavelli's theory. It demonstrates that in Ali's governance, power is not only not in conflict with ethics but finds its meaning in the light of justice and religion. In contrast, Machiavelli's thought, by severing the link between power, ethics, and justice, prepares the ground for the collapse of human dignity and the decay of political legitimacy. Ultimately, it is shown that the Ali's model is Divine, ethics-centered, and human-cultivating, standing in opposition to the instrumental and utilitarian model of Machiavelli. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Ethics, Imam Ali (AS), Governance, Justice, Power, Machiavelli | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1 |
||