آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شمارهها | 2,567 |
| تعداد مقالات | 36,408 |
| تعداد مشاهده مقاله | 16,696,025 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,585,713 |
گونهشناسی آیات غدیر | ||
| التاریخ والحضارة الاسلامیة رؤیة معاصرة | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 19 آذر 1404 | ||
| نوع مقاله: المقالة الأصلية | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/ihc.2025.73703.1107 | ||
| نویسنده | ||
| محمدعلی رضایی اصفهانی* | ||
| استاد تمام جامعه المصطفی العالمیه | ||
| تاریخ دریافت: 19 آذر 1404، تاریخ پذیرش: 19 آذر 1404 | ||
| چکیده | ||
| اجتماع غدیر در 18 ذیالحجه سال دهم هجری در مسیر بازگشت حجاج از مکه به مدینه واقع شد. وقوع این رویداد مهم با حضور پررنگ قرآن همراه بود. چه آیاتی که حین و یا بعدازاین رخداد نازل شد و چه آیاتی که در گذشته نازل شده بود و پیامبر| در خطبهای که برای مردم ایراد فرمودند به تصریح یا اشاره از آن یاد کردند. پیامبر اکرم در خطبه غدیر بیش از پنجاه آیه بیان کردند که گویای عظمت قرآنی واقعه غدیر و امامت امام علی× است و اینکه بهترین منبع برای اثبات این رویداد مهم خود قرآن است. برخی از این آیات به مناسبت نصب حضرت علی× به امامت نازل شده (مثل آیه ابلاغ و اکمال) و برخی برای تکمیل استدلالها و مطالب خطبه مورد استناد یا استشهاد قرار گرفته است. از منظر علوم قرآنی میتوان این آیات را به چهار دسته تقسیم کرد: دسته اول آیاتی که تفسیر آنها در مورد حضرت علی× یا واقعه غدیر است همچون آیه ابلاغ و آیه اکمال و دسته دوم آیاتی است که تأویل و باطن آنها در مورد امام علی× یا واقعه غدیر است همچون آیه «کلِمَةً باقِیه» و «جَنْبِ اللَّه» و. .. و دسته سوم آیاتی است که بر اساس قاعده جری بر امام علی× یا واقعه غدیر تطبیق شده است همچون آیه «الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ» یا آیات مدح که خطاب «أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا» را در بر دارند؛ و دسته چهارم آیاتی است که مرتبط با امام علی× یا واقعه غدیر است همچون آیات آغازین سوره معارج | ||
| کلیدواژهها | ||
| قرآن؛ غدیر؛ علی بن ابیطالب×؛ تفسیر؛ تأویل و بطن؛ جری و تطبیق | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Typology of the Verses of Ghadir | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mohammad Ali Rezaei Esfahani | ||
| Full Professor, Al-Mustafa International University. | ||
| چکیده [English] | ||
| The gathering at Ghadir occurred on the 18th of Dhu al-Hijjah in the 10th year of the Hijra, during the return of the pilgrims from Mecca to Medina. This significant event was closely accompanied by the Qur’an, both through verses revealed during or after the event and through previously revealed verses that the Prophet (s) cited, explicitly or implicitly, in his sermon to the people. In the sermon of Ghadir, the Prophet (s) referred to more than fifty Qur’anic verses, highlighting both the Qur’anic grandeur of the event and the Imamate of Imam Ali (a). The Qur’an itself thus serves as the best source for establishing this important event. Some of these verses were revealed on the occasion of Imam Ali’s (a) appointment to the Imamate (e.g., the verses of Tabligh and Ikmal), while others were used to support and reinforce the arguments and content of the sermon. From the perspective of Qur’anic sciences, these verses can be categorized into four groups: 1. Verses whose exegesis directly relates to Imam Ali (a) or the event of Ghadir, such as the verses of Tabligh and Ikmal. 2. Verses whose ta’wil (esoteric meaning) relates to Imam Ali (a) or Ghadir, such as the verses “kalimah bāqiyah” and “janb Allah”. 3. Verses that, based on the principle of jurrī, are applied to Imam Ali (a) or Ghadir, such as the verse “al-ṣirāṭ al-mustaqīm” or verses of praise addressing “ayyuha alladhīna āmanū”. | ||
| کلیدواژهها [English] | ||
| The Holy Qur’an, Ghadir, Ali ibn Abi Talib (a), exegesis (tafsir), esoteric meaning (ta’wil), principle of jurrī and application (taṭbīq) | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1 |
||