آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شمارهها | 2,571 |
| تعداد مقالات | 36,505 |
| تعداد مشاهده مقاله | 16,826,796 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,645,690 |
از نگاه عربی: متفکران معاصر ایران و جهان عرب (3) احمد فردید: فیلسوفِ ضدفلسفه | ||
| آینه پژوهش | ||
| دوره 36، شماره 214، مهر و آبان 1404، صفحه 113-133 اصل مقاله (999.59 K) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jap.2025.79090 | ||
| نویسندگان | ||
| عبدالجبار رفاعی* ؛ محمد سوری | ||
| تاریخ دریافت: 26 آذر 1404، تاریخ پذیرش: 26 آذر 1404 | ||
| چکیده | ||
| این مقاله به تحلیل اندیشههای احمد فردید، از چهرههای جنجالی فلسفۀ معاصر ایران میپردازد. فردید که خود را فیلسوف میخواند، با ابداع مفاهیمی منحصربهفرد مانند «غربزدگی»، خوانشی خاص و تلفیقی از فلسفۀ مارتین هایدگر و عرفان ابنعربی ارائه داد. او با بهرهگیری از دانش عمیق زبانشناسی و توانایی خارقالعاده در ساخت اصطلاحات نو، گفتمانی پیچیده و ابهامآمیز آفرید که نیمقرن فضای فکری ایران را تحت تأثیر قرار داد. این مقاله با بررسی سیر زندگی فردید و تشکیل «حلقۀ فردیدی» و مفاهیم محوری اندیشۀ او مانند «حکمت اُنسی» و «علم اسمای تاریخی»، نشان میدهد که چگونه فردید با ترکیبی ناهمگون از نظامهای معرفتی متفاوت، موضعی رادیکال علیه تمدن غرب و مدرنیته و علوم انسانی و دموکراسی و حقوق بشر اتخاذ کرد و با قضاوتهای تند خود، اغلب فیلسوفان شرق و غرب را به «غربزدگی» متهم نمود. درنهایت، مقاله با مقایسهای اجمالی با طه عبدالرحمن ـ متفکر مراکشی ـ این نتیجه را پیش میکشد که فردید را باید «فیلسوف ضدفلسفه» دانست؛ اندیشمندی که اگرچه از هوش و استعداد زبانی کمنظیری برخوردار بود، اندیشهاش فاقد انسجام منطقی و عقلانیِ لازم برای تفکر فلسفی بود. این مقاله با کسب اجازه از مؤلف محترم به فارسی گردانیده شده است. | ||
| کلیدواژهها | ||
| احمد فردید؛ غربزدگی؛ مارتین هایدگر؛ ابنعربی؛ فلسفه معاصر ایران؛ حکمت اُنسی؛ حلقۀ فردیدی؛ هانری کربن؛ طه عبدالرحمن؛ نقد مدرنیته | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| From the Arab Perspective: Contemporary Iranian and Arab Thinkers (III) — Ahmad Fardid: The Anti-Philosophy Philosopher | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Abdul-Jabbār Rifā’ī؛ Mohammad Suri | ||
| چکیده [English] | ||
| This article analyzes the thought of Ahmad Fardid, one of the most controversial figures in modern Iranian philosophy. Although Fardid called himself a philosopher, he developed unique concepts such as “Gharbzadegi” (Westoxication) and presented a distinctive synthesis of Martin Heidegger’s philosophy and Ibn ʿArabī’s mysticism. Drawing upon his deep knowledge of linguistics and his extraordinary ability to coin new terms, he created a complex and ambiguous discourse that influenced Iran’s intellectual climate for half a century. Through an examination of Fardid’s life, the formation of the “Fardidian Circle,” and his central ideas—such as ḥikmat-i unsī (“intimative wisdom”) and the “science of historical names”—the article shows how Fardid, by fusing disparate epistemological systems, adopted a radical stance against Western civilization, modernity, the humanities, democracy, and human rights. His harsh judgments often led him to accuse both Eastern and Western philosophers alike of being afflicted with Westoxication. Finally, by briefly comparing Fardid’s views with those of the Moroccan thinker Ṭāhā ‛Abd al-Raḥmān, the study concludes that Fardid may best be described as a “philosopher of anti-philosophy”—a thinker endowed with exceptional linguistic genius but whose ideas lacked the logical and rational coherence essential to philosophical thought. This article has been translated into Persian with the author’s permission. | ||
| کلیدواژهها [English] | ||
| Ahmad Fardid, Westoxication, Martin Heidegger, Ibn ‛Arabī, contemporary Iranian philosophy, ḥikmat-i unsī (intimative wisdom), Fardidian Circle, Henry Corbin, Ṭāhā ‛Abd al-Raḥmān, critique of modernity | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1 |
||