آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شمارهها | 2,575 |
| تعداد مقالات | 36,632 |
| تعداد مشاهده مقاله | 16,914,573 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,693,853 |
هستیشناسی تطبیقی ماده اولی و انسان: بررسی جایگاه نهایی موجود در فلسفه اسلامی و عرفان نظری | ||
| پژوهشهای عقلی نوین | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 02 دی 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/nir.2025.70019.1500 | ||
| نویسنده | ||
| حامد اسماعیل زاده* | ||
| حوزه علمیه قم | ||
| تاریخ دریافت: 17 تیر 1404، تاریخ بازنگری: 05 آبان 1404، تاریخ پذیرش: 02 دی 1404 | ||
| چکیده | ||
| در فلسفه اسلامی، ماده اولی یا هیولی به عنوان پایینترین مرتبه در سلسله مراتب وجود شناخته میشود. هیولی ذاتاً فاقد هرگونه صورت است و تنها به مثابه قابلیت محض برای پذیرش صور مختلف طبیعی تعریف میشود. از این منظر، هیولی «عدمی نسبی» است؛ چرا که هیچ فعلیت و کمالی در خود ندارد و تنها در ترکیب با صورت است که به موجودیت میرسد. به بیان دیگر، هیولی مانند صفحهای خالی است که معنای وجودی آن تنها با نقشهایی که بر آن ترسیم میشود (صورتها) محقق میگردد. بنابراین، در فلسفه، هیولی به عنوان «آخرین موجود» در سلسله موجودات تلقی میشود، زیرا از نظر هستیشناختی، ناقصترین و وابستهترین سطح وجود است. اما در عرفان نظری، نگاه به هستی کاملاً متفاوت است. در این منظومه فکری، عالم هستی به مثابه تجلی اسماء و صفات الهی تفسیر میشود و هر موجودی مظهر یکی از این اسماء است. در این چارچوب، انسان به عنوان «خلیفه الله» و «مظهر جامع» اسماء الهی، جایگاه بیهمتایی دارد. بر اساس آموزههای عرفانی، هدف آفرینش، ظهور حق تعالی در آینه انسان است. از این رو، انسان در «نشئه عنصری» پایینترین مرتبه وجود مادی قرار دارد، اما از آنجا که جامع همه مراتب پیشین (نباتی، حیوانی و عقلی) است و توانایی بازتاب تمام اسماء الهی را دارد، به عنوان «آخرین موجود» در قوس نزول شناخته میشود. | ||
| کلیدواژهها | ||
| ماده اولی؛ انسان؛ سلسله موجودات؛ مظاهر؛ هستیشناسی تطبیقی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| ative Ontology of Prime Matter and Human: Examining the Ultimate Status of the Existent in Islamic Philosophy and Theoretical MysticismAbstract | ||
| نویسندگان [English] | ||
| حامد اسماعیل زاده | ||
| Qom seminary | ||
| چکیده [English] | ||
| In Islamic philosophy, prime matter or hyle is recognized as the lowest level in the hierarchy of existence. Hyle is inherently devoid of any form and is defined purely as the potential to receive various natural forms. From this perspective, hyle is a "relative non-being" because it possesses no actuality or perfection in itself and only achieves existence when combined with form. In other words, hyle is like a blank slate whose existential meaning is realized only through the designs drawn upon it (i.e., forms). Thus, in philosophy, hyle is considered the "last existent" in the chain of beings because, ontologically, it is the most deficient and dependent level of existence.However, in theoretical mysticism, the perspective on existence is entirely different. In this intellectual framework, the universe is interpreted as the manifestation of Divine Names and Attributes, and every existent is a manifestation of one of these Names. Within this context, human beings, as the "Vicegerent of God" and the "comprehensive manifestation" of the Divine Names, hold a unique status. According to mystical teachings, the purpose of creation is the manifestation of the Truth (al-Ḥaqq) in the mirror of the human being. Therefore, while humans reside in the "elemental realm" at the lowest level of material existence, because they encompass all prior levels (vegetative, animal, and intellectual) and have the capacity to reflect all Divine Names, they are recognized as the "last existent" in the arc of descent | ||
| کلیدواژهها [English] | ||
| Prime Matter, Human, Hierarchy of Beings, Manifestations, Comparative ontology | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 16 |
||