آمار

تعداد نشریات54
تعداد شماره‌ها2,522
تعداد مقالات35,774
تعداد مشاهده مقاله15,183,070
تعداد دریافت فایل اصل مقاله6,871,395
رسولی, روح اله, ملایوسفی, مجید, شمس, محمدجواد, آدینه, روح اله. (1403). دفاع هستی‌شناسانه از اکنون‌گرایی در باب زمان در برابر ازل‌گرایی. اسلام و مطالعات اجتماعی, 9(18), 35-59. doi: 10.22081/nir.2022.62271.1329
روح اله رسولی; مجید ملایوسفی; محمدجواد شمس; روح اله آدینه. "دفاع هستی‌شناسانه از اکنون‌گرایی در باب زمان در برابر ازل‌گرایی". اسلام و مطالعات اجتماعی, 9, 18, 1403, 35-59. doi: 10.22081/nir.2022.62271.1329
رسولی, روح اله, ملایوسفی, مجید, شمس, محمدجواد, آدینه, روح اله. (1403). 'دفاع هستی‌شناسانه از اکنون‌گرایی در باب زمان در برابر ازل‌گرایی', اسلام و مطالعات اجتماعی, 9(18), pp. 35-59. doi: 10.22081/nir.2022.62271.1329
رسولی, روح اله, ملایوسفی, مجید, شمس, محمدجواد, آدینه, روح اله. دفاع هستی‌شناسانه از اکنون‌گرایی در باب زمان در برابر ازل‌گرایی. اسلام و مطالعات اجتماعی, 1403; 9(18): 35-59. doi: 10.22081/nir.2022.62271.1329

دفاع هستی‌شناسانه از اکنون‌گرایی در باب زمان در برابر ازل‌گرایی

پژوهش‌های عقلی نوین
مقاله 2، دوره 9، شماره 18، اسفند 1403، صفحه 35-59    اصل مقاله (627.59 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/nir.2022.62271.1329
نویسندگان
روح اله رسولی* 1؛ مجید ملایوسفی2؛ محمدجواد شمس2؛ روح اله آدینه2
1گروه فلسفه دانشکده علوم و تحقیقات اسلامی دانشگاه امام خمینی، قزوین، ایران
2گروه فلسفه و حکمت. دانشکده علوم و تحقیقات اسلامی. دانشگاه بین المللی امام خمینی. قزوی. ایران
تاریخ دریافت: 09 آبان 1400،  تاریخ بازنگری: 02 دی 1400،  تاریخ پذیرش: 20 بهمن 1400 
چکیده
در این مقاله براساس روش پژوهشی تحلیلی- توصیفی تلاش شده است نزاع میان دو نظریّه در باب زمان، یعنی اکنون‌گرایی و ازل‌گرایی حل‌و‌فصل شود. براساس اکنون‌گرایی تنها زمان و هویّات اکنون موجود و واقعی‌اند و گذشته/آینده موجود و واقعی نیستند. ازل‌گرایی این ایده است که تمامیِ زمان‌ها یعنی گذشته/اکنون/آینده از واقعیّت مساوی برخوردار و موجودند. اکنون‌گرایی مبتنی بر نظریّۀ A و ازل‌گرایی استوار بر نظریّۀ B در باب زمان است. بنابر نظریّۀ A مقولات گذشته/اکنون/آینده ذاتی زمان و گذر زمان طبق آن‌ها توجیه می‌شود. براساس نظریّۀ B مقولات زمان طبق قبل‌از/بعداز/همزمان با، چینش می‌شوند و برای تبیین گذر زمان کافی‌اند. اشکالات مهمی بر اکنون‌گرایی وارد شده است که مهمترین آن‌ها مسئلۀ گزاره‌های منفرد و اشیای ناحاضر و دیگری ارتباط میان اشیای حاضر و ناحاضر است؛ به این معنا که اکنون‌گرایی چگونه می‌تواند دربارۀ اشیایِ گذشته و آینده که بنابر پیش‌فرض آنان موجود نیستند سخن بگوید؟ اکنون‌گرایان تلاش کرده‌اند این معضلات را از طریق راه‌حل پارافریزِ جملاتِ مربوط به گذشته/آینده و نیز این ایده که زمان‌ها مانند جهانِ‌های ممکن هستند حل کنند. در پایان دو استدلال مهم برای دفاع از اکنون‌گرایی بیان می‌شود که عبارتند از اصل شهود واقعیت و توسل به اصل صرفه‌جوییِ متافیزیکی است که براساس آن دو اوّلا اکنون‌گرایی با شهود سازگارتر است و ثانیاً ملاحظات صرفه‌جویانۀ متافیزیکی نشان می‌دهد تکثیر بی‌جهت اشیا (در اینجا گذشته/آینده) در نظریّات متافیزیکی کار نادرستی است. بنابراین اکنون‌گرایی نسبت به ازل‌گرایی ایدۀ‌ بهتری درباب زمان است
کلیدواژه‌ها
اکنون‌گرایی؛ ازل‌گرایی؛ نظریّۀ A؛ نظریّۀ B؛ گزاره‌های منفرد؛ شهود واقعیّت
عنوان مقاله [English]
Ontological Defense of Presentism Concerning Time versus Eternalism
نویسندگان [English]
Roohollah Rasooli1؛ majid mollayousefi2؛ mohammadjavad shams2؛ Rohollah Adineh2
1Department of Philosophy and Wisdom. Faculty of Islamic Sciences and Research. Imam Khomeini International University. Qazvin. Iran
2Department of Philosophy and Wisdom. Faculty of Islamic Sciences and Research. Imam Khomeini International University. Qazvin. Iran
چکیده [English]
In this article, the authors have tried to resolve the conflict between two theories on time, namely presentism and eternalism, based on an analytical-descriptive research method. According to presentism, only time and identities of now are present and real, and the past/future have no reality or existence. On the other hand, eternalism seeks to explain the idea that all times, past/present/future, have equal reality and are existing. Presentism is based on theory A and eternalism is based on theory B concerning time. According to theory A, the categories of past/present/future are inherent to time and the passage of time is justified on their basis. According to theory B, the categories of time are arranged according to before/after/simultaneous with, and are sufficient to explain the passage of time. Important drawbacks have been leveled against presentism, the most important of which are the problem of individual propositions, the absent objects, and the relationship between present and absent objects. In other words, how can presentism talk about past and future objects that do not exist as per their presupposition? Presentists have attempted to resolve these problems by means of paraphrasing solution of the past/future statements and by the idea that times are similar to the possible worlds. Finally, two important arguments in defense of presentism are provided: the principle of reality intuition and the appeal to the principle of metaphysical parsimony. According to these arguments, first, presentism is more consistent with intuition, and second, metaphysical parsimony considerations show that it is wrong to unduly multiply objects in metaphysical theories. Presentism is therefore a better idea than eternalism concerning time.
کلیدواژه‌ها [English]
presentism, eternalism, theory A, theory B, individual propositions, reality intuition
مراجع
  1. ایمانی‌کیا، حجت، سعیدی‌مهر، محمد، حجتی، سیدمحمدعلی. (1398). بررسی دیدگاه ملاصدرا دربارۀ استمرار اشیا در زمان در پرتو اکنون‌گرایی اولویّتی. پژوهش‌های عقلی نوین. 4(7)، 49-72.
  2. Adams, Robert M (1986), Time and Thisness, in French, Peter A,  Uehling,  Theodore E, and Wettstein, Howard, (eds.) Midwest Studies in Philosophy, Volume XI (Minneapolis: University of Minnesota Press, pp. 315-329.
  3. Baron, S, (2015). The priority of The Now, Pacific Philosophical Quarterly, 96(3), 1-24.
  4. Bennett, Karen. (2011). Construction Area (No Hard Hat Required. Philosophical Studies. 154(1): 79–104.
  5. Bigelow, J. (1996), Presentism and properties, Philosophical perspectives, 10, 35-52..
  6. Bourne, C. (2006), A Future for Presentism. Oxford: Oxford University Press.
  7. Braun, David (1993), Empty Names, Noûs 27, pp. 449‑469.
  8. Broad, C. D (1923). Scientific Thought. London: Routledge& Kegan Paul.
  9. Cameron, R, (2010). How to Have a Radically Minimal Ontology, Philosophical Studies, 151, 249-264.
  10. Carter, W. R, & Hestevold, H. S. (1994). On Passage and Persistence. American Philosophical Quarterly, 4(31), 269-283
  11. Hinchliff, Mark, (1988), A Defense of Presentism (doctoral dissertation, Princeton University.
  12. Kaplan, David (1989), Demonstratives, in Almog, Joseph, Perry, John,  and  Wettstein, Howard (eds.) Themes from Kaplan, New York: Oxford University Press, pp. 481‑564.
  13. Kripke, S. A (1972), Naming and necessity. In Semantics of natural language, pp. 253-355: Springer.
  14. Markosian, N. (2004), A defense of presentism, Oxford studies in metaphysics, 1(3), 47-82.
  15. Markosian, N. (2006), A Defense of Presentism. In Sally Haslanger and Roxanne Marie Kurtz, Persistence: Contemporary Readings (pp. 307-341). MIT Press
  16. McTaggart, J. M. (1927). The Nature of Existence (Vol. 2). Cambridge: Cambridge University Press.
  17. Merricks, T. (2006), Good-Bye Growing Block. In D. Zimmerman (Ed.), Oxford Studies in Metaphysics (Vol. 2, pp. 103-111). Oxford: Oxford University Press.
  18. Merricks, T. (2007), Truth and Ontology, New York: Oxford University Press.
  19. Nolan, D. (1997). Quantitative Parsimony, British Journal for the Philosophy of Science, 48(3), pp. 329–443.
  20. Oppy, Graham (1997), The Philosophical Insignificance of Gödel’s Slingshot, Mind, 106, pp. 121-141.
  21. Prior, A. N. (1968), Changes in events and changes in things: na.
  22. Prior, A. N. (1970). The Notion of the Present. Stadume Generale, 23, 245-248.
  23. Prior, Arthur Norman, and Fine, Kit. (1977). World, Times and Selves. London: Duckworth.
  24. Quine, W. V. (1948), On What There Is, The Review of Metaphysics, Vol. 2, No. 5 (Sep., 1948), pp. 21-38.
  25. Salmon, Nathan (1998), Nonexistence, Noûs 32, pp. 277-319.
  26. Schaffer, J. (2009), On What Grounds What. In D. J. D. Manley, & D. J. D. Manley (Ed.), Metametaphysics: New Essays on the Foundations of Ontology, pp. 347-383. Oxford: Oxford University Press.
  27. Schaffer, J. (2010). ‘The Least Discerning and Most Promiscuous Truthmaker, The Philosophical Quarterly, 60(239), pp. 307–324.
  28. Sider, Theodor. (2001). Four Dimentionalism. New York: Oxford University Press.
  29. Smart, J. J. (1963), Philosophy and Scientific Realism, London: Routledge.
  30. Smith, Q. (1993), Language and Time, Oxford: Oxford University Press.
  31. Tallant, J. (2009), Presentism and Truth-making. Erkenntnis, 71(3), 407-416.

32 Tallant, J. (2012), Quantitative Parsimony and the Metaphysics of Time: Motivating. Philosophy and Phenomenological Research Early View, 688-705.

  1. Taylor, R. (1963). Metaphysics. Garden City, NJ: Prentice Hall
  2. Tooly, Michael (2000), Time, Tense and Causation, Oxford, Oxford University Press, USA.
  3. Wolterstorff, N. (1979), Can Ontology Do Without Events? Grazer Philosophische Studien, 7(1), 177-201.
  4. Zalta, Edward N. (1987), On the Structural Similarities Between Worlds and Times, Philosophical Studies, 51, pp. 213-239.
  5. Zimmerman, D. (2005), The A theory of time, The B theory of time, and "taking Tense Seriously. dialectica, 59, 401-457.
  6. Zimmerman, D. (2008), The Privileged Present: Defending an “A-theory” of Time. In D. W.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 364
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 6


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب