آمار
| تعداد نشریات | 50 |
| تعداد شماره‌ها | 2,337 |
| تعداد مقالات | 33,783 |
| تعداد مشاهده مقاله | 12,322,323 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,311,877 |
توصیف مرگ و زندگی پس از آن در کلمات امام حسین علیه‌السلام | ||
| فصلنامه ره توشه | ||
| دوره 5، شماره 18، تیر 1403، صفحه 65-77 اصل مقاله (783.6 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/rt.2024.69294.1424 | ||
| نویسنده | ||
| مهدی شجریان* | ||
| عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی | ||
| تاریخ دریافت: 22 خرداد 1403، تاریخ پذیرش: 02 تیر 1403 | ||
| چکیده | ||
| بینش‌ها و باورهای هر انسانی، به کنش‌ها و رفتارهای او جهت می‌دهند. کسی که مرگ را نابودی می‌پندارد و بر این باور است که با رسیدن مرگ، فرصت زیستن او به تمامی پایان می‌یابد و حیاتی دیگر را در پیش ندارد، میل به دوری‌گزیدن از زشتی‌ها در او کم‌رنگ می‌شود و عمدتاً سختی عمل‌کردن به وظایف اخلاقی را به دوش نخواهد کشید؛ به همین دلیل اصلاح زندگی فردی و اجتماعی، ارتباطی عمیق با اصلاح باورهای اعتقادی و تصحیح نظام جهان‌بینی هر انسان دارد. باورهای اعتقادی در مکتب امام حسین(ع) نیز نقشی تعیین‌کننده در صحنه‌های عمیق و دقیق واقعه کربلا داشته‌اند. روح توحید، نبوت، امامت و معاد در جای‌جای حماسۀ حسینی به‌روشنی دیده می‌شود؛ اما باور به معاد و زندگی پس از مرگ جایگاهی ویژه دارد. امام(ع) مکرر از معاد سخن می‌گوید و ارتباط حماسۀ خود با باور به معاد را تبیین می‌کند؛ حتی شب عاشورا هنگامی که بی‌تابی خواهرش را دید، با یاد معاد او را آرام کرد: وَ اعْلَمی أنَّ اهْلَ الاْرْضَ یَمُوتُونَ وَ اَنَّ اَهْلَ السَّماءَ لا یَبْقُونَ وَ اَنَّ کُلَّ شَیْیءٍ هالِکٌ اِلاّ وَجْهُ اللّهِ الذی خَلَقَ الاَرْضَ بِقُدْرَتِه وَ یَبْعَثُ الْخَلْقَ فیعودون؛[1] بدان که زمینیان خواهند مرد و آسمانیان نیز باقی نخواهند ماند و همه چیز غیر خداوند که زمین را با قدرت خویش آفریده است و مخلوقات را مبعوث می‌کند و به زندگی بعد از مگر باز می‌گرداند، هلاک خواهد شد. امام حسین(ع) در اوج اعتقاد به معاد، این حماسه را آفرید و یاران حماسه‌آفرین او در کربلا نیز با این اعتقاد به جان‌فشانی پرداختند و خون خویش را نثار آن حضرت کردند. این امر به‌روشنی در رجزهای امام و یاران ایشان دیده می‌شود. سعید بن حنظله در برابر شمشیرها و نیزه‌ها صبر پیشه می‌کند تا به بهشت و نعمت‌های جاودانه و آرامشی حقیقی دست یابد که در آن است: صَبْراً عَلَی الأسیافِ وَالأسِنّه صَبْراً عَلَیْها لِدُخُولِ الْجَنَّه وَحُورِ عینٍ ناعِماتٍ هنَّه یا نَفْسُ لِلرَّاحةِ فاجْهَدَنَّه یا نفس للراحة فاطرحنه وفی طلاب الخیر فارغبنه[2] جانفشانی‌ها و ایثارگری‌های رخ‌داده در حماسه حسینی، در تاریخ بی‌نظیر و کم‌نظیر است. باید دید چه نگاهی به مرگ و زندگی پس از آن، در ورای این صحنه‌آفرینی‌ها وجود داشته است؟ همچنین باید نگاه آنان به مرگ و زندگی پس از آن، ژرف‌اندیشانه‌تر مطالعه شود. این نوشتار با همین هدف می‌کوشد مهم‌ترین اوصاف و ویژگی‌های برجای‌مانده در میراث روایی از امام حسین(ع) دربارۀ مرگ و حیات بعد از را تبیین و تشریح کند. [1]. لوط بن یحیی ابومخنف، وقعة الطف، ص 201. [2]. محمد بن ابی‌طالب حائری، تسلیة المجالس و زینة المجالس الموسم بـ«مقتل الحسین(ع)»، ج 2، ص 288. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| مرگ؛ زندگی؛ امام حسین علیه‌السلام | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 52 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 75 |
||