آمار
| تعداد نشریات | 54 |
| تعداد شماره‌ها | 2,520 |
| تعداد مقالات | 35,777 |
| تعداد مشاهده مقاله | 15,151,299 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,856,655 |
“برندسازی شخصی مدیران: راهبردی برای تقویت حکمرانی اسلامی و اعتماد عمومی” | ||
| مطالعات حکمرانی اسلامی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 08 مهر 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jislamicgo.2025.71246.1017 | ||
| نویسنده | ||
| جلال ریزانه* | ||
| گروه آینده پژوهی دین و دین داری، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی،قم، ایران | ||
| تاریخ دریافت: 10 اسفند 1403، تاریخ بازنگری: 03 مرداد 1404، تاریخ پذیرش: 08 مهر 1404 | ||
| چکیده | ||
| برندسازی شخصی مدیران در عصر حاضر یکی از ضرورت‌های حکمرانی اسلامی در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران برای تقویت و تحکیم اعتماد مردم به دولت و مدیران است. با توجه به تحولات اجتماعی، فرهنگی و رسانه‌ای، ایجاد و حفظ سرمایه اجتماعی، به‌ویژه در شرایط افزایش مطالبات عمومی و گسترش فضای مجازی، از اهمیت بی‌سابقه‌ای برخوردار شده است. تجربه‌های تاریخی و علمی نشان داده‌اند که هرگاه بنیان حاکمیت بر اعتماد مردمی استوار باشد، جامعه به مراتب مقاوم‌تر و پویاتر در برابر تهدیدها، مشکلات و حتی جنگ‌های روایت‌ها و اطلاعات عمل خواهد کرد. در چنین شرایطی برندسازی شخصی مدیران به عنوان راهبردی علمی و اخلاقی، نقشی اساسی در تقویت این اعتماد ایفا می‌کند. برندسازی شخصی، فراتر از یک تکنیک تبلیغاتی، سازوکاری علمی برای شفاف‌سازی، هویت‌سازی و نمایش اعتبار، مسئولیت‌پذیری و کارآمدی مدیران در نظام جمهوری اسلامی به شمار می‌رود.. برندسازی شخصی مبتنی بر ارزش‌های اسلامی به عنوان راهکاری اثربخش برای پاسخ به این مطالبه، زمینه‌ای ایجاد می‌کند که مدیران نه تنها خود را به عنوان چهره‌ای امین، متعهد و خدمت‌گزار معرفی نمایند بلکه با تقویت شفافیت و پاسخگویی، زمینه الگوسازی مثبت و اعتمادسازی اجتماعی را فراهم سازند. در جمهوری اسلامی ایران برندسازی شخصی، صرفاً ابزاری برای تمایز فردی نیست بلکه ضرورتی راهبردی برای ارتقاء مشروعیت، بهبود تصویر نظام حکمرانی در اذهان عمومی و تقویت همبستگی اجتماعی است. موفقیت مستمر نظام اسلامی در گرو آن است که مدیرانش از منزلت، اعتبار و اعتماد واقعی نزد مردم برخوردار باشند و بتوانند پیام حکمرانی صالح، شایسته و الهام‌بخش را در رفتار و تعاملات خود منعکس نمایند. توجه به برندسازی شخصی مدیران نه تنها یک ابزار مدیریتی بلکه پاسخی راهگشا به نیاز نظام برای جلب، حفظ و افزایش اعتماد عمومی و اعتلای سرمایه اجتماعی است. هدف این پژوهش، تبیین مؤلفه‌های کلیدی برندسازی شخصی مدیران بر مبنای آموزه‌های اسلامی و اقتضائات فرهنگی و اجتماعی جامعه ایران است تا بتواند خلأ موجود در ادبیات پژوهش در این زمینه را پر کند و راهکاری عملی در تقویت سرمایه اجتماعی و مشروعیت مدیران جامعه اسلامی ایران ارائه دهد. مرور و تحلیل پیشینه پژوهش در این حوزه نشان می‌دهد که بیشترین تمرکز مطالعات پیشین بر واکاوی عوامل مؤثر بر شکل‌گیری برند شخصی مدیران، شناسایی چالش‌ها و فرصت‌های پیاده‌سازی این مفهوم و مدل‌سازی ابعاد اخلاقی و شایستگی‌های آنان بوده اما همچنان عدم وجود یک مدل جامع و بومی متناسب با بستر مدیریتی و اجتماعی ایران احساس می‌شود، لذا این پژوهش تلاش دارد تا این خلأ نظری و کاربردی را برطرف نماید. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است و گردآوری داده‌ها بر اساس مطالعه و تحلیل محتوای منابع کتابخانه‌ای و اسنادی صورت گرفته است تا رابطه مفهومی حکمرانی اسلامی و برندسازی شخصی مدیران تشریح شود و مؤلفه‌ها و ابعاد اصلی آن استخراج گردد. یافته‌ها نشان می‌دهد برندسازی شخصی مدیران در حکمرانی اسلامی یک اصل ضروری و راهبردی به شمار می‌رود و در صورتی که با تعهد به ارزش‌های اسلامی و رعایت اصول اخلاقی همراه باشد، می‌تواند به شکل‌گیری و تقویت سرمایه اجتماعی، افزایش اعتبار و جلب اعتماد عمومی منجر شود. شاخص‌های کلیدی برندسازی شخصی موفق در حکمرانی اسلامی، شامل تعهد و تدین، کارآمدی و شایستگی، تخصص و مهارت، صداقت و شفافیت، مردمی بودن و ارتباط مؤثر و تواضع و فروتنی است. تعهد و تدین به معنای مراقبت در اعمال بر اساس دستورهای الهی، صداقت و امانت‌داری، انگیزه‌های الهی و مسئولیت اجتماعی و فردی است؛ کارآمدی و شایستگی مبین برخورداری از توان مدیریتی، دانش حرفه‌ای و انتخاب اصلح برای مسئولیت‌هاست، تخصص و مهارت بر ارتقا و به‌روزرسانی دانش و کاربرد واقعی آن در عمل تاکید دارد، صداقت و شفافیت موجب جلب اعتماد، تضمین عدالت و پاسخگویی و جلوگیری از فساد می‌شود، مردمی بودن و ارتباط مؤثر توان ایجاد رابطه انسانی عمیق، مشارکت و توجه به مشکلات جامعه و تقویت سرمایه اجتماعی را فراهم می‌کند و در نهایت تواضع و فروتنی موجب احترام، اعتماد، صمیمیت و الگوسازی مثبت در جامعه می‌شود. برندسازی شخصی مدیران در حکمرانی اسلامی نه تنها به عنوان ضرورتی مدیریتی بلکه به منزله ابزاری اخلاقی و اجتماعی برای ایجاد جامعه متعادل و پیشرفته عمل می‌کند. مدیران الهام‌بخش با پایبندی به این مؤلفه‌ها می‌توانند مشارکت جامعه را افزایش داده، ارتباطی پایدار و مؤثر با مردم برقرار کرده و اعتماد عمومی را به عنوان پشتوانه مشروعیت و کارآمدی حاکمیت تقویت نمایند. در نهایت یافته هایی که این پژوهش ارائه می‌کند، زمینه ارتقای علمی و عملی حکمرانی اسلامی و الگوسازی حرفه‌ای و اخلاقی برای مدیران فعلی و آینده جمهوری اسلامی ایران را فراهم می‌سازد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| “برندسازی شخصی”؛ “حکمرانی اسلامی”؛ “سرمایه اجتماعی”؛ “اعتماد عمومی”؛ “شایستگی حرفه‌ای”؛ “هویت حرفه‌ای مدیران”؛ “نوآوری و رشد فردی” | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| "Personal Branding for Leaders: A Strategy to Enhance Islamic Governance and Public Trust" | ||
| نویسندگان [English] | ||
| jalal rizaneh | ||
| Future Studies Group on Religion and Religiosity, Institute of Islamic Sciences and Culture, Qom, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Personal branding of managers in the contemporary era is regarded as one of the essential requirements of Islamic governance in the sacred system of the Islamic Republic of Iran, aimed at strengthening and consolidating public trust in the government and its administrators. In light of social, cultural, and media transformations, the creation and preservation of social capital—especially amid growing public demands and the widespread influence of virtual spaces—has acquired unprecedented significance. Historical and scientific experience has demonstrated that whenever the foundations of governance are rooted in public trust, society exhibits far greater resilience and dynamism in the face of threats, challenges, and even narrative and information warfare. Under such circumstances, managers’ personal branding, as a scientific and ethical strategy, plays a fundamental role in reinforcing this trust. Personal branding, beyond being a promotional technique, serves as a scientific mechanism for enhancing transparency, identity formation, and presenting the credibility, accountability, and effectiveness of managers within the framework of the Islamic Republic. Personal branding rooted in Islamic values emerges as an effective strategy to address these demands, enabling managers not only to introduce themselves as trustworthy, committed, and service-oriented figures but also—by fostering transparency and accountability—to provide a model for positive role-modelling and social trust-building. In the Islamic Republic of Iran, personal branding is not merely a tool for individual differentiation; rather, it is a strategic necessity for bolstering legitimacy, improving the public image of the governance system, and strengthening social cohesion. The sustainable success of the Islamic system depends upon its managers enjoying authentic standing, credibility, and trust among the people, and being able to reflect the message of righteous, competent, and inspiring governance in their conduct and interactions. Attention to managers’ personal branding is thus not only a managerial instrument but also a crucial response to the country’s need to attract, maintain, and increase public trust and elevate social capital. The purpose of this research is to clarify the key components of managers’ personal branding based on Islamic teachings and the cultural and social requirements of Iranian society, in order to fill the existing void in the research literature and provide a practical solution for enhancing social capital and the legitimacy of Islamic society’s administrators. Review and analysis of previous research in this area indicates that most studies have focused on examining the factors influencing the formation of personal branding for managers, identifying the challenges and opportunities of implementing this concept, and modelling their ethical dimensions and competencies; nevertheless, the lack of a comprehensive and indigenous model tailored to Iran’s administrative and social context is still palpable, and thus this study seeks to address this theoretical and practical gap. The research method is descriptive-analytical, and data collection is based on the study and content analysis of library and documentary sources to elucidate the conceptual relationship between Islamic governance and managers’ personal branding and to extract its key components and dimensions. The findings demonstrate that managers’ personal branding in Islamic governance is a fundamental and strategic principle; if it is accompanied by commitment to Islamic values and observance of ethical principles, it can lead to the formation and strengthening of social capital, the enhancement of credibility, and the attraction of public trust. Key indicators of successful personal branding in Islamic governance include commitment and religiosity, efficiency and competence, expertise and skill, honesty and transparency, being people-oriented and communicative, as well as humility and modesty. Commitment and religiosity entail diligent adherence to divine commands, honesty, trustworthiness, spiritual motivations, and both social and personal responsibility; efficiency and competence denote managerial ability, professional knowledge, and the selection of the most qualified individuals for responsibilities; expertise and skill emphasize the development and updating of knowledge and its effective application in practice; honesty and transparency help attract trust, guarantee justice, promote accountability, and prevent corruption; people-mindedness and effective communication facilitate deep human relations, social participation, attentiveness to society’s issues, and the strengthening of social capital; and finally, humility and modesty foster respect, trust, intimacy, and positive role modelling in society. Personal branding of managers in Islamic governance does not merely serve as a managerial necessity but acts as an ethical and social tool for building a balanced and advanced society. Inspirational managers who adhere to these components can increase community participation, establish stable and effective connections with the people, and reinforce public trust as the foundation of the legitimacy and efficiency of the governance system. Ultimately, the findings presented by this research pave the way for the scientific and practical advancement of Islamic governance and provide a professional and ethical model for current and future managers of the Islamic Republic of Iran. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| “Personal Branding”, “Islamic Governance”, “Social Capital”, “Public Trust”, “Professional Competence”, “Managerial Professional Identity”, “Innovation and Personal Development” | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1 |
||